CHP’YE CHP’de 5 yıldır çok ciddi değişimler yaşandı. İdeolojik eksen bile kaydırıldı. Elbette bir kitle partisi CHP. Ancak hiçbir dönemde bu kadar ortak dilden uzaklaşmamıştı. Neredeyse her parti yetkilisi ayrı bir partiden, ayrı bir yaklaşımdan söz eder hale geldi.

Parti, 7 Haziran ve 1 Kasım seçimleri öncesinde somut vaatler üzerinden bir atak yaptı. Ama partinin uzun yıllardır içinden çıkamadığı görüntü, toplumda oluşturulan algı ve önyargılar nedeniyle büyük bir inandırıcılık sorunu ortada duruyordu. Böylece CHP, asgari oy tabanına oturmuş görüntüsünden bir türlü kurtulamadı.

Büyük bir iktidar ve devlet baskısının söz konusu olmasına karşın, ortada çok ciddi bir başarısızlığın olduğu görülüyor. Beş seçim, bir Cumhurbaşkanlığı ve bir referandum kaybeden ‘Yeni CHP’de değişim zorunluluk. Parti zaten kurultay sürecinde. Partiyi büyük ve nihai mücadeleye hazırlayacak bir ekibe ihtiyaç var. Dinamik, atak, gençlere ve kadınlara öncelik tanıyan, toplumun tüm kesimleriyle ve Kürtlerle kucaklaşabilen; Cumhuriyete, demokrasiye, hukuka, laikliğe, barışa sahip çıkan bir parti ve örgüt. Bu olmazsa, Türkiye’nin önü karanlıktır.

MHP’YE

MHP, liderliğin büyük politik hataları nedeniyle çok ciddi darbe yedi. Bahçeli, 3 Kasım 2002 öncesinde de ‘erken seçim’ demiş ve partisini baraj altında bırakmıştı. Neyse ki bu kez baraj üstünde. Ama bu durum ne kadar sürer?

MHP merkeze yanaştığı ölçüde AKP karşısında bir alternatif haline dönüşebilir ve merkez sağ oylar için sığınacak bir liman olabilir; terör ya da Kürt sorunu başta olmak üzere birçok temel konuda etkili hale gelebilir.

Bahçeli büyük güven kaybına uğradı. Yönetim, bir kişiyi ve geleneği korumak adına partiyi tabela partisine dönüştürecek süreci açmamalı. Partiyi AKP’nin oy bankası ya da payandası olmaktan çıkaracak, eskimiş ideolojik kalıpları aşarak yeni bir yapılanmaya, çağdaş ve etkin bir çizgiye çekebilecek yeni bir yönetim şart.

HDP’YE

Bir önceki seçimde HDP’yi zafere götüren şey, Türkiye partisi olma hedefi ve barış konusundaki ısrarcı tutumuydu. Oysa 7 Haziran’dan sonra, karanlık güçlerin tezgahladığı şiddet ortamının altında kaldı HDP. PKK’nın şiddet ve özerkleşme-kantonlaşma politikasına tavır koyamadı. Bütün baskılara karşın baraj üstünde ama, büyüme potansiyelini kaybetti, inandırıcılığını yitirdi. PKK ya da KCK’nın bir organı olarak kalması halinde marjinallikten kurtulamaz. Ama bu güçler üzerinde etkili olan, nihai barışın sağlanmasında başrol oynayan, Türkiyeci bir HDP, ülkenin geleceğinde de güçlü biçimde var olabilir.

TÜRKİYE’YE KIYMAYIN

İktidara alternatif olamayan bir muhalefet, demokrasi ve ülke geleceği için en büyük handikaptır. Muhalefet, hatalardan ders çıkararak yenilenme fırsatını değerlendirmelidir. Ülke adına sorumluluk duyuyorlarsa, buna mecburlar.