Hayati Vasfi Taşyürek’in; “Tuna yandı, ben ağladım” ile şiirleştirdiği gerçek sevdamızdaki yerlerden biridir Musul ile kardeşi Kerkük... Önceki gece sabah namazı ile birlikte, Musul’u da Bağdat gibi, Halep gibi yerle bir etmek isteyen baş şeytan “müttefikimiz (!) ile sahibinin sesi yandaşları” tüm canavarlıkları ile “İŞİD”i gerekçe yaparak saldırınca şiirin son kıtası geldi yine aklıma... 40 yıl önce olduğu gibi: “Aral dedi, Musul dedi, Kafkas, Kerkük nasıl dedi, Anlat usul usul dedi, Tuna yandı ben ağladım.”

*

Türk ve Türkiye sevdalısı ozan, “usul usul” deyiversin! Musul’a saldırı, Müslüman’a katliam, ben diyeyim “göstere göstere”, siz söyleyin “bağıra bağıra”, onlar desin “davulla zurnayla” geldi! Hem de, hesabı-kitabı çok önceden yapılmış, haritası çizilmiş, bahanesi “İŞID”de 2.5 yıl önce bugünler için yerleştirilmiş olarak! “Görmedik, anlayamadık, bilemedik, kandırıldık” diyenler var ise buna rağmen insan olduklarını sanıyor iseler, Allah’ın sadece aklı ile diğer yarattıklarından ayırıp “kul” diye tarif ettiklerinden olup olmadıklarını bir yoklasınlar!

*

Plan, proje, hesap ve hedef o kadar açık ve gerçeği görmek için o denli basit ki; tek cümle ile ifade ediyorum; “Buna rağmen işin buralara gelip dayanacağını anlamayanlara ben insan diyemiyorum!”

* Musul’un stratejik önemi, petrol zenginliği ortada...

Üstüne üstlük Türk milletinin son kalesi Türkiye ile olan kan ve inanç bağı da herkes tarafından biliniyor. Bilinmeyen ne? Bir zamanlar eş başkanlığı ile övündüğümüz Büyük Ortadoğu Projesi’nin (BOP), Büyük İsrail Devleti’ne yardımcı olmak hesabına güneyimizde kurulmak istenen Kürdistan Devleti için ABD’nin çizdiği yol haritasında Musul’un da olup olmadığı mı? Bunu bilmeyenin, ya da Amerika’nın bu haritadan vazgeçeceğini sananların aklından şüphe ederim!

*

Anlamak için ozanın dediği; “Gidip de yorulma çok uzaklara, Sen seni gel benim içimde ara” ya da bakmak yeterlidir. Çok değil, 10 yıl önce temellerini atıp, tüm terör örgütlerinin kurucusu ve hamisi ABD’nin sözde Müslüman paralı askerlerden oluşturup İslâm ibaresi ile bilinçli olarak bir araya getirip IŞİD (Irak-Şam İslâm Devleti) adını taktığı lejyonerler, Musul’u 2.5 yıl önce, hem de 24 saatte, hem de hiçbir engelle, karşı taarruzla karşılaşmadan Irak Silahlı Kuvvetleri’nden teslim almadılar mı? Çoklarımız, vebali Irak ordusunun zayıflığına verip, “Ne kadar kolay isgal ettiler” diye düşünmediler mi? Hatta bazılarımız, sevinmediler mi? Oysa, ABD bugünler için Irak Ordusu’na “Sesini çıkarma, şimdilik Musul’u terk et” demişti. Hedefi bugünkü katliam olan saldırının cilalanması için Türkiye’nin Musul Konsolosluğu işgali de IŞİD’e sunulmamış mıydı? Sonra da, bugün her yerde Türkiye’ye saldıran terör örgütü IŞİD’in elinden alınan çalışanlar 101 gün sonra, davullu zurnalı bir şekilde bizi teslim edilmemişler miydi?

*

Hepsi bugünler için, İslam coğrafyasında farklı bir yere sahip olan Musul’u da Halep gibi yakıpyıkmak içindi. Bunu da Amerikan askerlerine, paralı Hristiyan lejyonerlere İslâm üniformasını giydirerek “Müslümanı Müslümana kırdırma” şekliyle yapmak içindi... Kendileri de açıktan destek vererek yapıyorlar da!

*

Peki; biz ne yapıyoruz? Ya da yapabileceğiz! Doktora tezini Musul ve Irak üzerine yapan Dr. Yazıcı’nın şu tespiti durumun ve yapmamız gerekenlerin temelindeki özettir: “Musul’a yağmur yağarsa, Türkiye’ye kar yağar.” Şimdi durum ve soru şudur: Durum: Musul’u bomba yağmurundan kurtaramadık. Soru: Bunun kara dönüşerek Türkiye’ye yağmasını, hukuktan gelen haklarımızı ve tarihten gelen bağlarımızı kullanarak önleyebilecek miyiz?

*

İşin, amacın ve hedefin özeti, anlamak isteyenler için o kadar basit ki! Anlamayanlara Necati Doğru’nun yazdıkları ile seslenelim: “IŞİD canlı kalkan yapılacak! Vura vura... Öldüre öldüre... Bombalaya bombalaya... Musul kurtulacak! Dehşet verici! Korkunç!”