Trabzon’un yapısını; Trabzonlu olanlar, Trabzon’da yaşayanlar, Trabzon sporu ve futbolu ile haşır neşir olanlar her şeyi ve herkesi çok iyi tanırlar. Trabzon insanı maalesef ve maalesef (genelde) kendi öz evlatlarına karşı davranış, vefa ve bakış noktasında istikrarsızdır. Evet, “İstikrarsızdır” diyorum, var mı aksini iddia eden? Belki de çevrenizin sizin kişiliğinize, hizmetlerinize, arkadaşlarınız ile irtibatınızda “Kırk gün sırtında taşı, bir gün yere koy, kötüsün” tekerlemesini hep söylemediniz mi? Bir zamanlar amatör küme futbol devrinde PTT’li rahmetli Mustafa abimiz vardı. Maç seyrederken hep onun yanında oturup, oynayan arkadaşlarımıza getirdiği eleştirileri dinler kahkahaya boğulurduk.

Sahada oynayan bir oyuncu güzel bir hareket yapsa “Lan, arkadaş valla süper bi oyuncu, helâl olsun, üzerine futbolcu yok” derdi. Aynı oyuncu ezkaza bir yanlış pas veya karavana şut atsa hemen akabinde ayağa kalkar “Ya, bunu sahaya futbolcu diye süren hocanın... Bu dangalağı kim buraya futbolcu diye sürdü, kalas ya kalas” derdi, hep beraber gülmekten kırılırdık. Neye? Mustafa abinin bu zigzaglı teşhislerine. Allah rahmet etsin. Şimdi gelelim konumuza. Be birader yani... Şenol Güneş hakkında şu Trabzon’da ne kadar Mustafa abi vari görüşler (aslında görüşsüzlükler) var. Anlatmak ve anlamak ise gayri kabildir. Bu arkadaş bu memlekette yıllarca kalecilik yaptı, ki ben Şenol’un Erdoğdu’da lacivert çizgili kazakla kalecilik yaptığını hatırlar onun ileride iyi bir kaleci olacağını acizane söylerdim.

Sonra futbolculuğu bitti. Boluspor’da antrenörlük yapmaya başladığını hatırlarım. Onu hep takip ettim, başarıları ile eğitimci kökenli oluşu sebebi ile de hep iftihar ettim. Sonra Trabzonspor macerası başladı. Biz de futbolu bıraktıktan sonra spor eleştirmeni olarak teknik yönden kendisine çalıştığı zamanlarda elbette (en azından kendi görüşümüze göre) hatalarını ve yanlış uygulamalarını yazdık. Fakat asla Şenol’un kişiliğinden şikâyet etmedik, edemezdik zira haddimiz değil, bizim konumuz da değil. Fakat Şenol hakkında şu veya bu şekilde Trabzonspor’un teknik adamı olarak isnatsız ve gereksiz eleştiri ve kişisel yorumları ne yazdık ne de yazılanları tasvip ettik. Şenol Güneş belki kişilik olarak veya mesleği icabı da içine dönük, çevresi ile fazla haşır neşir olamayan bir kapalı kutu idi.

Şunu da söyleyeyim ki belki de piyasada gezinse bizim kendini bilmezler “Lokum derken po...” der, adamın ruhunu karartırdı. Neticede Şenol Trabzonspor’da başarıları yanında, mağlubiyetleri ile de yıllarca hizmet verdi. Şimdi sonuçta geçen yıl Bursa’ya gitti, bugün de BJK’li oldu. Profesyonel futbol hayatı bunu gerektirir. Yani Trabzon’da oturup bir sürü abur-cubur laf mı dinlese idi? Ben Şenol’un BJK’de görev yapmasından bir Trabzonlu olarak son derece mutluluk duydum. Bu arkadaşımız bazı eleştirilere ve karalamalara rağmen Türk milli takımını dünya üçüncüsü yaptı. Yani böyle bir hemşerimizi bu denli “Şöyle söyledi, böyle söyledi” diye ipe sapa gelmez lâflarla yermeye ve Trabzon’dan soğutmaya kimsenin hakkı yoktur. Trabzon her hali ile Şenol’la iftihar etmelidir. Onun neslinde ve sonrasında onun kadar bu meslekte istikrar sahibi Trabzonsporlu bir oyuncu daha çıktı mı? Yok... O halde Şenol’a herhalükarda selam durun. PTT’li (rahmetli) Mustafa abiyi aratmayın.