Bizler vatandaşlar olarak, ülkemizi yönetmeye talip olan siyasi partilerimizden, bunların kadrolarından kısaca, neleri nasıl yapacaklarını, milletimize ve ülkemize neler kazandıracaklarını ortaya koymalarını bekleriz... Partilerimizin zaman zaman yaptıkları kongrelere ya da kurultaylara tanık oluyor ve burada ülkenin refahı, vatandaşlarımızın huzur güven ve saadeti için neleri nasıl yapacaklarını dinlemeye ve anlamaya çalışıyoruz.

Bu noktada şunu söylemeliyiz ki; ülkemizin en köklü partisinin son kurultayını izledik. Hangi yenilikleri, hangi tezleri, hangi projeleri bekliyorduk. Heyhat!... Neler dinledik, neler anladık!... Görünen o ki; şu son birkaç yıldan bu yana ekonomik, siyasal ve toplumsal alanda, toplumu ve ülkeyi ilgilendiren herhangi bir konuda hemen her işe el atıldığından olsa gerektir ki; yeni projeler, yeni fikirler, yeni iddialar konusunda siyaset yapacak alan bulamayanlar, her vesile ile her konuda, devletin her kademesindekilere hakaret etmeyi bir yol olarak buluyorlar. Hakaret et, fanatik taraftarlardan alkış kap...

Millete güven verecek politikaları topluma empoze etmek ve benimsetmek yerine, tribünleri coşturacak en ağır hakaretleri yap (Gördünüz mü? Ne güzel hakaret etti ya!). Ama dinleyicilere, partililere, özellikle de fanatiklere gaz vermek gerekiyor. İşin en kolay yolu da bu olsa gerek. Öyle ya; bilimsel olmaya ne hacet, gaz ver gitsin. Kurultay tamamlansın, koltuk sağlamlaşsın. Nasılsa yüzde yirmibeş elde... Fazlasına ne hacet!...

Eleştirmek elbette bir haktır ama hakaret etmek, asla... Lütfen analiz ediniz; “Kişilere, kurumlara hakaret etmek hiçbir zaman politikanın yerini tutmaz. Paniklemenin belirtisidir... Politikada boşluk bulamayanlar, proje üretemeyenler, yüksek sesle hakaretler yağdırarak kendilerini ve fanatiklerini tatmin etmek gibi abes bir yolu seçerler...”