“... Erdoğan ve AKP, iktidarı kimseyle paylaşma niyetinde değil. Ülke, ‘’Yönetim biçimini değiştirdik’’ diyerek, açıkça Anayasa’ya karşı darbe yaptığını belirtecek ölçüde Hukuk ve Anayasa dışına çıkmış bir yönetimle karşı karşıya... 1 Kasım sonrasında çok çarpıcı gelişmeler yaşayabiliriz. AKP tek başına gelse de istikrar görünmüyor. Erdoğan ve AKP’nin dediği gibi “Koalisyon kaos getirmez”. Tam tersi uzlaşmaya ihtiyaç olan bu dönemde, koalisyon ülke için en büyük şans olabilir...”

Karadeniz’de 25 Ekim’de, yani 1 Kasım seçimlerinin 6 gün öncesinde yayımlanan yazımda böyle demişim. Yaklaşık 3 aylık zaman bile bu öngörünün haklılığını ne yazık ki ortaya koydu. Her alanda, her yerde, iktidarın hemen her tasarrufunda, bugünkü yönetimin yarattığı ‘Kaos’ söz konusu.

SORUN NE?

Sistemin ve hükümetin başında bir vesayet kılıcı gibi duran Cumhurbaşkanlığı; yeni yetkilerin, yeni statülerin, yeni hedeflerin peşinde. Sistemde ne zaman bir şey aksasa, bunun nedeni olarak kafasındaki düzenin gerçekleşmemesini gösteren, her zaman daha çoğunu isteyen, zorlayan, hatta dayatan bir anlayışla karşı karşıya Türkiye.

Oysa Türkiye’de sorun parlamenter sistem değil, anayasal sistemi yasadışı müdahalelerle işletmeyen; devletin birliğini ve devletteki ahengi temsil etmesi gerekirken, gerilimin, kavganın odağı haline dönüşen; hukuk devleti ve demokrasinin temel dayanağı olan Yasama-Yürütme-Yargı’nın ayrılığına dayalı ‘Parlamenter Sistem’i tanımayan zihniyet.

Bu yolda ısrar, Türkiye’deki gerilim ve çatışmayı arttıracak, sorunların daha derinleşmesine yol açacak, ayrışmasının büyümesine neden olacak. Yani karmaşa ve kaosun daha da artacağı bir dönemi yaşamayı sürdüreceğiz.

EKSİK OLAN

Türkiye’ye bugün en çok zarar veren şey, her türlü olumsuzluğun ya da imal edilen olumsuzlukların dar bir grubun veya bir kişinin politik amaçları ve iktidarına haklılık kazandırtacak biçimde kullanılmasıdır. Bugün hangi yetki ve güç kullanılamamaktadır, birileri bunu engellemektedir de hükümet ya da saray vesayeti istediğini yapamamaktadır?

Sorun yetkilerde, yasalarda, olanaklarda ya da muhalefetin engellemesinde değil, yönetimin yanlışlarda ısrar etmesinde; kuralları uygulaması, hukuku gözetmemesinde, toplumun ya da siyasetin farklı kesimleriyle demokraside olması gereken diyalog mekanizmasının kurulmamasıdır.

OYSA

Oysa, özel gündemlerini gerçekleştirmeyi değil ülkenin temel sorunlarını çözmeye, bunun için toplumun bütün kesimleri ile işbirliği, siyasi muhalefetle diyalog kurmayı deneyecek iktidar için çok büyük olanaklar oluşabilir. Böyle bir havanın Türkiye’ye, siyasete, topluma getireceği çok büyük kazançlar, büyük hedefler olabilir. Ne yazık ki bu kadar ağır sorunlar sürerken, kendi başarısızlıklarını sistemin açmazı olarak gösterip ‘Süper Başkan’lık arayışları, gerilim siyaseti ve baskıcı politikalar Türkiye’nin önünü karartıyor, umutlarını kırıyor.