PKK’nın Terör Politikası’na karşı uygulanan iki safha var. Biri; hükümetin uygulamaya koyduğu “Açılım veya Barış süreci”. Bu sonuç vermeyip istismar edilince, sonra uygulamaya konulan “Operasyon süreci” arasında bir bağ kurmak istedim. İyi niyetle ortaya atılan barış sürecinin(!) PKK tarafından istismar edildiği malum. PKK bu zaman zarfında militan topladı, maddi olarak toparlandı, Güneydoğu’da şehirlerde örgütlendi. Ha hükümet ve TC devleti boş durdu mu? Elbette durmadı.

Bu süreç içerisinde muhtemel ihanete karşı (Ki şu an içerisinde bulunduğumuz zemin) o da kalekollar yaptı, gerilla eğitimine ağırlık verdi, gerekli istihbarat ile sath-ı müdafaa servisleri ve stratejiler geliştirdi.  Şimdi, son durumla konuya biraz daha yakından bakarsak;  HDP’nin şımarık çocuğu Selahattin Demirtaş’ın “Artık tarafların işi silahla değil görüşme ile halletmesi  gerekir” şeklindeki davetleri, PKK’nın son şehir yapılanmasının ve dağ yapılanmasının adamakıllı darbe aldığına işarettir. Siz bakmayın o ‘Zeydanlı’ denilen hainin “PKK sizi tükürüğü ile boğar” hırlamasına. Esas tükürükte boğulanın PKK olduğunu artık anladı. Şimdi Güneydoğu’dan, ilk ağızlardan kulağımıza gelen haberlere göre; PKK’nın artık yollara kalleşçe patlayıcı yerleştirmekten başka ne bir gücü, karşılıklı çarpışmayı bırakın, direnecek hali bile kalmamıştır. Kurtuluşu halkın arasına saklanmakta arıyor.

Hatta Özel Kuvvetler elemanlarının ifadesi ile “Donlarını dahi toplayıp kaçacak halleri kalmadı”. Ha şimdi biraz geriye dönelim,  ‘çözüm süreci ile geçen üç yıl, acaba bu konuda TC devletine ve ora halkının gerçekleri görmesine yardımcı mı oldu, yoksa TC için kayıp üç yıl mı?’ şeklinde bir mülahazayı yorumladığınızda, insanların neyin eğri neyin doğru olduğunu anlayabilmeleri için ellerinde bir mukayese alet olması gerekir. İşte geçen bu üç yıl en azından mütedeyyin ve makul yöre halkına bu bölgede huzursuzluğun sebebinin PKK ve HDP olduğunu göstermiş oldu. Ticari, sosyal ve ekonomik alanda, her yönden kazanımlarla dolu üç yıl sonunda, durup dururken PKK’nın başlattığı ve Suruç’ta 32 cana mal olan eylemden sonraki dönem, PKK’nın yanlışlar ve yenilgiler içerisine düştüğü dönemdir. Elbette bir tek Türk güvenlik görevlisinin şehadeti bin tane hain PKK militanının ölümüne bedel değildir.

Fakat verilen mücadelenin “Terör mücadelesi değil uluslararası güçlere karşı verilen ikinci Kurtuluş Savaşı” olduğunu da asla unutmamak gerekir. Bu arada, gerek Avrupa’dan gerekse HDP’den “Operasyonları kesin” şeklinde ahmakça  tehditlerin bize öğrettiği bir gerçek vardır ki; o da, “Demek ki PKK’nın kuyruğu yandı, TC doğru yolda yürümektedir” gerçeğidir. O zaman teslim olacakları ve ülkeden defolup gidecekleri güne kadar “Operasyonlara devam edilmeli,  asla zaaf gösterilmemelidir”. Avrupalıların “PKK’nın zayıflaması DAEŞ’le mücadeleye sekte vuruyor” tezi ise tam bir hezeyan ve telaşın ifadesidir. Senin teröristin iyi, benimki kötü(!) öyle mi? Unutmayın 2000’lerin başında bitmek üzere olan PKK, barış umudu ile verilen ara ile toparlanma fırsatı yakalamıştır. “Hayır... PKK bitene kadar durmak yok. Vurmaya devam... Yetti artık...”