Her geçen gün insani duygularımızdan kopuyoruz. Ortamına, yerine ve kişiye göre rollere bürünüyoruz. Davranışlarımızda en çok dikkat ettiğimiz şey ise menfaat. Camide farklı, çarşıda farklı, çay ocağında ve işte farklı davranıyoruz. Bir durumdan en kolay nasıl sıyrılabiliriz, kime yaranabiliriz, kimden menfaat sağlayabiliriz? Maalesef en çok dikkat ettiğimiz hususlar bunlar. Davranışlarımızı, hareketlerimizi belirlerken en çok menfaatlerimizi gözetiyoruz. Bunun doğal sonucu olarak da çeşitli rollere bürünüyoruz. Yerine göre ya çok dindar ya da seküler bir tarz ile hareket ediyoruz. Maalesef bu hastalıklı, menfaatçi ruh hali en çok toplumsal yapımıza zarar veriyor. Ve halkımızın ruh sağlığını bozuyor. Taciz, istismar ve şiddet olaylarının bu kadar artması bunun en açık göstergelerinden biri değil mi? Hiç kimsenin inancı beni ilgilendirmez. Yalnız inandığımızı yaşamayan bir topluluk haline geldik. Telefonlarımız mesajdan geçilmiyor.

Birçoğumuz cumadan cumaya camiye uğrarız. Ama bir bakıyorsun ki gecenin üçünde kandil mesajı başlıyor. Dedik ya yerine ve ortamına göre pragmatist davranış modelleri oldukça revaçta. Ama bizim dinimizde ve medeniyetimizin değerlerinde asla böyle bir anlayış yoktur.

Bizim medeniyetimiz 'Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol' düsturuyla hareket eden bir medeniyettir. İçimiz de dışımız gibi olmalı. Atalarımızdan, dedelerimizden biz bunları gördük. Olduğumuz gibi görünmek bu kadar mı zor? Ufak çıkarlar için rollere bürünmek kimseye bir şey kazandırmaz. Ancak bu şekilde davrananları alçaltır. Şunu zannetmeyin ki, insanlar bu şekilde davrananların farkında değil. Herkes her şeyin farkında. Biz gayet iyi biliyoruz, kim samimi davranıyor, kim rol yapıyor. Aslında son olarak şunu söylemekte fayda var: Ucuzuna takındığınız rollerle, çeşit çeşit maskelerle kimseyi kandıramazsınız.