Gazetecilik zor iş. Bu meslekte ne İsa’ya yaranabiliyorsun ne de Musa’ya. Mayınlı tarlada yürüyorsun ve en sonunda da bir yerde patlıyorsun.

Aralıksız 10 sene her gün tam sayfa Rizespor haberi yazdım, haftada bir veya iki kez köşe yazısı kaleme aldım. Dile kolay on binlerce haber, binlerce özel haber ve köşe yazıları...

Çaykur Rizespor sevgisi altında onun menfaatlerini koruma duygusu altında malum geçen hafta bu köşede “Transferde Ehl-i Keyf” başlıklı bir yazı kaleme aldım. Bu yazıyı yazmam sadece 15 dakika sürdü ama yazının öncesi 15 günden fazlasına dayanıyor.

O yazıda bahsi geçen Ankaralı menajer tayfasını bırakın Türkiye’yi, tüm dünya konuşuyor, biliyor. O menajerlerin dosyalarını ulusal spor yazarları bir bir köşelerine taşımışlar, kamuoyu adına bilgilendirme yapmışlar. Dediğim gibi lig bitti, malum transfer dönemi… Bu takım geçmiş dönemde bu tip iş tutan menajerlerden çok çekti, ben de uyarı amacıyla bu isimleri yazdım. 10 sezon aralıksız Rizespor’u yazan bir kalem olarak bu camiada tanıdığım yüze yakın teknik adam, yine aynı şekilde yüzden fazla menajer arkadaş veya dost diyebileceğim kişiler var.

Yine bu köşeden geçen ay kaleme aldığım eski teknik direktör Karaman dönemini “ironik” bir şekilde ifşa ettiğim “Çerez Parası” adlı köşe yazım sonrası birçok menajer ve teknik adam olumlu veya olumsuz bir şekilde bana döndü, konuştuk. Çoğu tebrik etti, bazıları ise serzenişte bulundu. Bu isimler arasında bazı teknik adam ve menajerler var ki işte o kişilerin bana söyledikleri sözler ve özel açıklamalar sonrası ben geçen hafta bu satırlardan “Transferde Ehl-i Keyf” başlıklı köşe yazımı kaleme alma gereği duymuştum.

Futbol piyasasında olan ve bu camia içinde en ufak gelişmeleri çok yakından bilen bazı teknik adamlar ve menajerler; “Selim, geçen ay Hikmet’e iyi yazdın ama bu teknik heyette yer alan bazı isimlerin kimlerin kafesinde oturduğu, o kafede bilgisayarlar açılarak Rizespor’un transferleri şekillendirdiğini bilmiyorsun galiba! Bu takımın bu menajerlerle yapacağı transferler sizi Karabük yapar, geldiğiniz gibi düşersiniz, yine asansör takım olacaksınız...” gibi bir takım ifadeler altında “Hikmet’i yazdın, bunları da yaz kamuoyu bilsin, kimin nerde kimlerle ne yaptıkları...” gibi bilgileri aktardılar, ‘’İstersen onu da ara, onunla da konuş’ gibi ilave bilgiler ve detaylar verdiler.

Araştırdım o kafenin sahipleri iki menajer (Erdem ve Kara Bayram), bir de eski vekil. Kafenin sosyal medya hesabında bizim teknik kadronun o kafede nargile eşliğinde çektirdiği pozlar bile var. Bunlar normal… Bir insan bir yerde oturabilir ama bu takım Cumhurbaşkanının memleketinin takımı. Geçmişte birçok indiregandi transferlerde adı geçen bu menajer tayfasının sahibi olduğu bir kafeye gitmemeleri gerektiğini düşünerek bu yazıyı oruçlu kafamla 15 dakikada yazdım. Bu, işin nüvesi... Bu kafe olayını bana menajer ve eski hocalardan gelen birçok istihbari bilgiler eşliğinde Rizespor zarar görmesin, transferde dikkatli olalım diye yazdım. Pişman mıyım? Evet pişmanım! Yine köyün delisi ben oldum. Sana ne Selim? Başkaları ne halt yiyorsa yesin. Ama öyle değil. Rizespor sevgisi ve bu takıma zarar gelmesin dürtüsü seni tetikliyor ve yazdığın bu uyarı yazısı en başta yazdığım gibi sana patlıyor.

BAŞKANA ÖZÜR BORÇLUYUM!

Gelelim bana kalırsa en büyük yanlış ve eksikliğime. Bu olayda Başkan Hasan Kemal Yardımcı’yı bilgilendirmeden bu yazıyı yazmam bana bu meslekte bir ders daha verdi. Hata insanlara mahsustur, öncelikle sayın başkana bu tip gelişmeleri aktarmam gerekiyordu ama dediğim gibi ramazan kafasıyla belirli birikimlerin patlaması ve 15 dakika içinde çıkan kelimeler... Başkandan bir sene içinde tek sarı kart bile görmeyen birisi olarak üç beş menajer ve bazı hocaların gazıyla kaleme aldığım bu haberler o yazıyı yazarken aklımın ucundan bile geçirmediğim şekilde başkana maalesef dokundu. Başkana ve Rizespor yönetimine bir özür borçluyum. Son bölümünde yer alan teknik kadronun içindeki hoca için yine bana bu olayları anlatan futbol camiası içinde yer alan kişilerin verdiği bilgiler doğrultusunda yorumlayarak kaleme almıştım.