Trabzon amatör futboluna ismini altın harflerle kazıtan futbol adamıdır Ömer Uzun.

Müthiş bir espirütel kişiliği vardır Ömer hocamızın.

Kurumumuza, bizi ziyarete geldi.

Kendisiyle yaptığımız hoş sohbet esnasında, bir anda eskileri yad etmeye başladık.

Konu döndü dolaştı, o dönemin efsane oyuncusu Ali Kemal Denizci'ye geldi.

Denizci ile ilgili yaşadığı bir anıyı Ömer Uzun hocamız bizlere şöyle anlattı:

"Ali Kemal'in efsane olduğu dönemde, günün birinde İstanbul Levent'te bürosu olan bir arkadaşımızın yerine gittik.

Büro'da Beşiktaş'tan Yusuf Tuna ile Tuncay, yine onların tanıdığı bir iki arkadaşları, ben, Ergün Kantarcı ve Ali Kemal vardık. Sohbet ederken, içeriye bastonlu bir yaşlı amcamız girdi. Haliyle arkadaşımız bizleri kendisine tanıştırmaya başladı. "İşte bu Yusuf" dedi, amcamız oralı olmadı. "Tuncay" dedi bakmadı bile. "Ergün" dedi, yüzüne bakmadı. "Bu Ömer Uzun" dedi, kafasını kaldırmadı. "Bu da Ali Kemal" deyince, amcamız bastonuyla Ali Kemal'in karşısına geçti ve “Ali Kemal, sen he Ali Kemal” diye, kendi kendine sayıklamaya başladı. Türkiye'de yediden yetmişe herkes Ali Kemal'in hayranı, hastasıydı. Ali Kemal böyle bir efsaneydi.”

Tabi olay daha bitmedi. Ömer Uzun anlatmaya devam etti. “Amcamız öyle hayran hayran Ali Kemal'e bakıp ismini sayıklarken, amcamızın hali-ruhalitesini kaybettiğini gören Ergün Kantarcı araya girerek, "Amca" dedi, "Bu Ali Kemal, bizim Ali Kemal, Mustafa Kemal değil" diyerek, amcamızı girdiği şoktan kurtarmaya çalıştı.”

Eee efsane olmak kolay mı?

Ali Kemal Denizci bu!

AliKemal Denizci, insanların yüreklerine boş yere ismini yazdırmadı.

Ve kolay kolay da Ali Kemal Denizci olmadı.