Bursaspor’a 4-2 yeniliyorsun, Gaziantep’e 2-0 kaybediyorsun. “Lucescu yakın dostum yarın Trabzon’a getireceğiz” diyorsun, Lucescu ise “Ben kimseyle görüşmedim” diye beyanat veriyor. “Sezon sonuna kadar düzeni bozmayacağız” diyorsun, Gençlere şans vermek isteyen, öze dönmek isteyen Sadi hocayı onun öğrencisi Hami Mandıralı ile değişiyorsun. Sadi hocanın eline bakırdan bir plaket veriyorsun. ‘Teşekkürler’ deyip yol veriyorsun.

Muharrem Usta yönetimi görevi devir alalı henüz birkaç ay olmuşken, Hacıosmanoğlu’nun hatalarını tekrarlanıyor. Transferde, ücret revizyonunda doğru adımlar ama idari anlamda hatalar yapılıyor. Üç yanlış bir doğruyu götürür Sayın Başkan. Yönetimin Trabzon kanadı idari kanattır, önemli görevlere kim getirilecek onlar karar verir. Ama öğreniyoruz ki; idari kanat kendini ‘Derin Trabzon’a teslim etmiş durumda. Ne kadar maaş alırsa alsın, kulübün personelleri yönetimin emrindedir. Yönetim mevcut personelin etkisinde kalmamalı. Kurumsallık bunu gerektirir. Medical Park CEO’su olan Sayın Başkan bunu iyi bilir. Ama görünen o ki, Trabzonspor’un kılcal damarlarına kadar sirayet eden bir yozlaşma var. Sporcular da, teknik heyet de yıllardır bu dertten muzdarip.

Takımın şampiyonluğunu engelleyen de, moral motivasyonunu düşüren de işte bu durumdur. Kulübün eski menajerlerinden bir dostum şunu söyledi: “Mesele Trabzonspor’da görev almak değil, görev yaptıktan sonra Trabzonsporlu kalabilmek. “ Bizler fanatik Trabzonlularız, siyasi görüşümüz dahi Trabzonspor’dur. Yani Trabzonspor’a karşı duran her görüş kaybetmeye mahkûmdur. Çünkü bu şehrin ismini duyuran tek güç bu takımdır. Bu gençlerdir. İşte bu yüzden eleştiri hakkımızı kullanıyoruz. Şampiyonluk istemek ve şampiyon olamayanı eleştirmek en doğal hakkımızdır. Ancak şunu biliyoruz ki; Trabzonspor’da futbolcular değil idareciler daima hedef tahtası olmuştur.

Çünkü Trabzonspor’un en büyük yükü sırtındaki eski yöneticiler ve Trabzonspor üstünden prim yapmak isteyen iş adamı görünümlü tüccarlardır. Trabzonspor’un gerçek sahibi ise taraftarlar ve efsane kadronun ruhunu taşıyan insanlardır. Mevcut yönetim yeni projeler geliştirmelidir. Sadece sportif değil aynı zamanda ekonomik anlamda hamleler yapılmalı. Kulübe para kazandıracak projeler üretilmeli Bir önceki yönetim çiftlik kurmuş ve organik tarım yapmak isteyince, “Kulüp çiftliğe döndü” şeklinde espriler yapılmıştı.

Bugün ise Trabzonspor’a ait İstanbul Kartal Tesisi halen daha çözümsüz bir şekilde dava konusu olarak devam ediyor. Usta yönetimi siyasi ilişkilerini kullanıp, Trabzonspor’a kar getirecek yeni araziler, arsalar edinmeli. Bakınız ezeli rakibimiz Fenerbahçe, Kayseri Topuk Yaylası’nda kendisine idman sahası inşa etti ve taraftarı ile her yaz orada şenlik havasında buluşuyor. Trabzonspor’un bir oteli, tesisi, kompleks şeklinde bir futbol okulu olmalı. Mevcut yönetim ‘Derin Trabzonspor’ ile uğraştığından, bu tip yaratıcı fikirleri akıl edemiyor.

BORSANIN AKIBETİ NE OLACAK?

Kulüp Anonim Şirket olduktan sonra Atay Aktuğ döneminde borsaya açıldı. Bu borsaya açılma sürecinin hukuki boyutu da oldukça tartışmalı oldu. ‘Faizi faizle ödemek’, kulübün mali politikasına dönüştü. Galata Bankerleri’nin eline düşmüş Osmanlı Devleti gibi fahiş fiyatlara teslim olmak yanlış. Borsada hisseleri bir toplayıp bir satan ve strateji yaptığını sanan istikrarsız bir anlayış. Turgut Özal’ın dediği gibi:”Ekonominin tabii kanunları vardır. Bu kanunların dışına çıkarak nehri tersine akıtmayalım.” Sevgi ve saygıyla...