İnanın, söz konusu Trabzon, Trabzon futbolu ve de ille de Trabzonspor olduğunda, ben diyeyim “çoklarının”, siz söyleyin “bazılarının” sürekli Fenerbahçe üzerinden değerlendirme, yorum ve hesap yapmaları aklıma ve kanıma dokunuyor! Sanki Trabzonspor’un varlık sebebi FB imişcesine... Adeta, FB olmasa Trabzonsporlular konuşacak bir şey bulamayacaklar dercesine...

“Neden yine bu konudaki isyanım debreşti?” diye soracak olursanız; Akyazı’daki ilk maçta TFF Gözlemcisi tarafından görev alanlarının dışına çıkan bazı meslektaşlarımızın rapor edilmeleri ve bu nedenle 15 gün spor müsabakalarına akredite edilmeme cezası almaları üzerine...

Tüm statlar söz konusu edilmesi gerekirken, artık bilinç altına yerleşmiş karşıtlık nedeniyle “FB’nin stadında da rapor edilebiliyor mu?” diye sorularak cevap aranması, sürekli bir kulüp üzerinden hak aranması ve değerlendirme yapılması hem doğru değil, hem de Trabzonspor’un hak etmediği bir mukayesedir. Çünkü, Trabzonspor futbolda şampiyonluğu İstanbul dışına efsane kadro ile taşıyıp Anadolu ihtilalini yaparken rakibi sadece FB değildi! GS’de, BJK’de diğerleri de rakibi idi...

Sonraki yıllarda da aynı gerçekler vardı. Ama, 2010-2011’deki gasp olayının ardından yaşananlar, Trabzonsporluların bu haksızlığa isyana, dolayısıyla FB’ye takılıp kalmalarına, bu da bana göre büyük kayıplara neden olmuştur. Kaldı ki, Trabzonspor bir tepkiden doğmamıştır.

Trabzonspor bir reaksiyon hareketi değildir. Trabzonspor bir aksiyondur. Rakibi olsa da olmasa da var olan, varlığı devam edecek futbol ile özdeşleşmiş bir şehrin kimliğidir. Onun için, iyi veya kötü Trabzonspor adına her gerçeğin, Fenerbahçe merkeze oturtularak değerlendirilmesi, tarif edilmesi hem doğru değildir, hem de hiç bir faydası yoktur.

Dahası, adeta bu durum Trabzonspor’u, FB konusu ile oyalayarak, gücünü bölme ve şampiyonluklarını engelleme aracı haline getirilmiştir. İşin Türkçesi’de, bazen, gaflet ve delalet içinde “öküzün altında buzağı arayacak” hale vardırılan ve  neredeyse hastalık derecesine taşıyanların da olduğu bu FB olayı, bende bıkkınlığı bırakın “gına getirmeye” başlamıştır. Sadece Fenerbahçe ile meşgul olmak da, Trabzonspor’un büyük hedeflere adam akıllı odaklanmasını engellemiştir!

GELECEĞİ KURMAK İÇİN GÜNÜ KURTARMAK...

Trabzonspor Başkanı Muharrem Usta’nın, “Sansasyonel transferlerle günü kurtarmak değil, sağlam ve emin adımlarla geleceği kurma” düşüncesine her işte ve her insanda olması gereken idealizm penceresinden bakmamak mümkün müdür? Asla! Ama, söz konusu futbol ve de ille de “Türkiye’de futbol” olunca, “en kötü gerçek en güzel yalandan iyidir” diyerek, bugünü saha sonuçları ile kurtaramadığınız takdirde geleceğinizin olamayacağını bilmek gerekiyor. Şöyle sorsak: “Acaba Trabzonspor, üst üste 3 maçı kazanamasa idi Başkan Usta, böyle bir açıklamayı dahi yapabilir miydi?” Öyle veya böyle, bu ülkede, ille de futbolda, geleceği kurabilmek için mutlaka günü kurtarmak gerekiyor. Maalesef!

EFSANE’NİN 61 DAKİKA İRADESİ...

Budha’nın “En büyük öğreti yaşamaktır” ifadesi, insanoğlu için “yaşamaktan ders alma ve değer anlama” felsefesidir. Onun içindir; “yaşayan bilir” denmesi... Bunun için; Trabzonspor’da “Efsane” denilenlerin özünde yatan “iradeyi” anlayabilmek için bir gerçeği bilelim, paylaşalım. Efsane kadronun Süper Golcüleri vardı. Bunlardan biri de Hüseyin Tok idi. Sanırım bir Fenerbahçe maçı ile 61’inci dakika da gelen gol, seyircisinden futbolcusuna kadar Trabzonspor camiasında takıntı yarattı.

Ama ne takıntı! Dakika 61’e yaklaştı mı, her maçta o vakte gol sığdırma hesabı. Bilenler bilir, bilmeyenlere de hatırlatalım ki, Trabzonsporlu futbolcular sahaya ve oyuna o kadar hakimdiler ki, çoğu maçta 61’inci dakikada (bazen 30-40 saniye yukarı aşağı oynasa da) rakip kaleye gol atmayı başta Hüseyin Tok olmak üzere sürdürdüler. Bunun tarifi, bir iradenin, daha doğrusu Efsane kadronun inancının sahaya o denli hakim olmasından başka bir şey değildir. Allah böylesine bir irade ve gücü herkese değil, hakkı ve haklı olana nasip eylesin!