Hükümetin çözüm süreci olarak adlandırdığı proje dolayısıyla Trabzon’da 6 Mayıs 2013’te Novotel’de gerçekleşen ‘Akiller Toplantısı’ oldukça gerilime yol açmıştı. İçeride ezici bir çoğunluk, AKP’lisinden HDP’lisine 2010 Anayasa değişikliğine “Evet” ya da “Yetmez ama evet” diyen kesimden oluşuyordu. Dışarıda ise CHP’den MHP ve İP’ye protestolar vardı. Polis ve jandarma ordusu önlem almıştı.

Oradaki konuşmamda, açılım sürecinin Türkiye’nin iç dinamiklerinin eseri olamadığını, siyasi iktidar ve PKK arasına sıkışan bir görüşmenin tüm toplumu kapsayan bir çözüm üretemeyeceğini, asıl çözüm yerinin en meşru zemin olan meclis olacağını, terör ya da Kürt sorununun aynı zamanda küresel ya da emperyalist planların içinde kullanılan bir unsura dönüştüğünü; gerçek barış ve çözümün samimiyete, Türkiye’nin birliği ve kardeşliği temelinde ortak çözüm arayışına bağlı olduğunu anlattım. Bu sürecin ayrışmayı arttırabileceği uyarısında bulundum.

‘Çözüm süreci neden çöktü?’ sorusunun birçok yanıtı olabilir. Ama en önemli iki neden, varlığını ABD’nin yeni Ortadoğu projesinden alan Kürt planının parçası olması ve samimiyetten uzak bulunması.

GÖZÜNÜZ AYDIN

Neredeyse 6 aydır bir ‘kaos’ uyarısı yapıldı. Seçimler öncesinde, memleketi birbirine sokmak ve bundan siyasi rant çıkarmak isteyenler, bazı karanlık senaryoları devreye sokmaya çalıştı. Ancak başarılı olamadı.

Seçmen kimseye tek başına iktidar vermedi, Erdoğan’ın başkanlık hayallerini yıktı, koalisyon ve uzlaşmayı gösterdi.

Bu mesaj, memleketin başına çöken iktidar seçkinlerini çok rahatsız etti. Bu çevreler, 8 Haziran’dan itibaren bir erken seçim arayışına girdi. Erken seçimde bugünkü tablodan farklı bir sonuç çıkması ve AKP’nin tek başına iktidara gelmesi için ise olağanüstü şeylerin olması gerekiyordu. Bu nedenle başta Suriye olmak üzere bazı olaylar ısıtılmaya başlanmıştı bile.

Ne yazık ki; bir hafta içinde Türkiye’nin getirildiği, düşürüldüğü nokta bu. Kaos, savaş, gerilim. Yeni şehitler, yeni ölümler, yeni acılar, gözyaşları. Katliam, cinayet korkusu. Sarayın ve hükümetin savaş tamtamları, medyanın savaş çığırtkanlığı ile parlatılan ve kutsanan şiddet. ABD ve küresel zorbalara teslimiyet...

Bir yanda iktidarını sürdürmek için her şeyi göze almış, memleketin ulusal çıkarlarını kendi amaçları için kullanmaktan çekinmeyen bir iktidar; öte yanda şiddeti yol olarak gören terör grupları.

Türkiye, erken seçim ve tek başına iktidar arayışının bir kurbanı yapılıyor. Dün ayrılıkçı terörle masaya oturan, dinci terörü besleyip büyüten tek adam yönetimi, bugün onlar üzerinden ‘ülke çıkarları’ iddiasıyla yeni kaos planları yapıyor...