Geçen hafta yazılarımda da bahsettim. Türk güvenlik birimleri Güneydoğu Anadolu’da sadece terörle mücadele etmiyor, İstiklâl harbinin bitmeyen hesabını bağlamakla meşguller. Şöyle ki; “Operasyon bölgesinde gözaltına alınan ve öldürülen kişiler arasında yabancı uyruklu kişilerin de bulunduğunu” söyleyen Özel harekâtçılar, "Türkiye, Güneydoğu'da  PKK içerisinde görev almış yabancı lejyonerlerle de savaşıyor" ifadesini kullandılar. Ayrıca bunlardan ele geçen  mühimmatlarla ilgili bize bilgi veren yetkililer "Operasyonlarda ele geçirilen silahlar arasında Rus, Alman ve Amerikan yapımı silahların olduğunu, M16 silah sayısında ise anormal şekilde artış gözlendiğini” söylüyorlar.

Artık PKK’nın derdinin Kürt meselesi değil esas gayesinin uluslar arası bir davanın taşeronu olduğu anlaşıldı. Bordo bereli ve Polis Özel harekâtçı evlatlarımız; atalarının, dedelerinin bitiremediği hesabı, canlarını Allah yolunda vermekten bir an dahi tereddüt etmeden vererek kapatmaya çalışıyorlar. Orada çarpışan evlatlarımıza da sık sık söylüyoruz. “Allah’ın takdiri geldiğinde tedbir elbette fayda etmiyor” fakat acele yok, yavaş yavaş, tedbiri elden bırakmadan takdiri Allah’ın yüce iradesine bırakarak, mücadeleye devam. İşte üç gün önce bir TV kanalında haberlerde Özel harekâtçı evlatlarımız hainlerden bir kaçını pusuda beklerken, kendilerine el bombası atmak için hazırlık yapan katil PKK militanını vurmadan önce Enfal suresi 17. ve 18. Ayetini okurken izliyoruz.

Bu Ayet mealen şöyledir “A/17.(Savaşta) onları siz öldürmediniz fakat Allah öldürdü, attığın zaman da sen atmadın fakat Allah attı (Oku, taşı, mermiyi vs). Ve bunu, müminleri güzel bir imtihanla denemek için (yaptı). Şüphesiz Allah işitendir, bilendir. A/18. Bu böyledir. Şüphesiz Allah, kâfirlerin tuzağını bozar.” Bu kahraman evladımızın bu ayeti okuması onların Allah için savaştığının en büyük belgesidir. Kulağımla duyup gözümle gördüm. O polisin bu Ayet-i Kerime’yi okumasını duyunca, elimde olmadan gözlerimden yaş gelmeye başladı. Yarabbi bu ne inanç, bu delikanlılar bu evlatlarda ne iman, ne büyük vatan ve millet sevgisi var. Bir de dikkatimi çeken konu şu oldu. Amirleri olduğu anlaşılan biri ise ilk atışta bacağından vurulup düşen terörist için ikinci bir atış yapmaya hazırlanan Özel Harekâtçı’ya “Atma oğlum, vuruldu. Öldürme, gerek yok” diyor.

İşte bu âlicenaplığı hiçbir millette bulamazsınız. İçimden; “Keşke ben de orada onların yanında olabilsem de o evlatlara orada hiç olmazsa su taşısam, ekmek ve yiyecek götürebilsem” dedim. Allah gazalarını mübarek etsin. Fakat bizim elimizden “Cenab-ı Allah onları ailelerine ve çoluk çocuklarına bağışlasın” diye dua etmekten başka bir şey ne yazık ki gelmiyor. Bu ayetin manasını önceden de biliyordum hatta bu duayı(Ayeti) Hz. Peygamber efendimiz bir gazada düşmanlarının gözünden gizlenmek için eline aldığı bir avuç kumu havaya atıp adeta kum fırtınasına sebep olduğu ve bu ayetin manası sırrına iltica ettiğini de Mevlana Celâleddin hazretlerinin Mesnevisi’nde de okumuştum. İşte bu evladımız bu davranışı ile orada adeta Hz. Muhammed’in mücahiti(leri) ve onun şerefli ümmeti olarak görev yaptığını(yaptıklarını) bizlere gösterdi.  “Yavaş yavaş bitecekler başka çareleri yok”. Allah yardımcıları olsun... Elbette bitecekler “Bu böyledir... Allah elbette kâfirlerin tuzağını bozar.” (Enfal suresi, A/18)