Türkiye ve Türk Milleti tarihî bir kavşakta bulunmaktadır. 2003’de Irak’ın işgali ve parçalanmasıyla başlayan gelişmeler, Birinci Paylaşım Savaşı’ndan yüz yıl sonra Türk-İslam coğrafyasının yeniden kan gölüne dönmesine zemin hazırlamıştır. Arap Baharı sahtekârlığıyla Müslüman ülkelere yönelik emperyalist saldırılar, selefi-cihatçı ideoloji adına İslam dinine ve insanlığa karşı işlenen cinayetler, bu büyük ve derin buhranın yansımalarından ibarettir.

Sınırlarımızın içindeki terörü, çok daha büyük bir tehdit haline getiren bu gelişmeler karşısında, son derecede yanlış bir kararla başlatılan “Açılım ve Çözüm” politikaları içeride PKK ve uzantılarının bölge hâkimiyetine yol açmış, Suriye’de ise kantonlar kurarak, Türkiye’yi çevreleyen bir siyasî projenin hayata geçirilmesi ile sonuçlanmıştır. Türk devletinin bütünlüğü ve geleceği ağır bir tehdit altındadır.

Devleti yönetenler, Meclis’te millet adına bulunanlar ve bütün vatanseverler, öncelikle yanlıştan dönmenin fazilet olduğu gerçeğini kabul etmelidirler. Güvenlikçi yaklaşımla meselelerin halledilemeyeceğini söyleyenler bugün meydana gelen terör eylemleri karşısında yüzleri kızarmadan güvenlik zafiyetinden bahsetmektedirler. Devlet, ‘çözüm sürecine zarar gelmesin’ gibi gafilane bir gerekçe ile derin bir zafiyete uğratılmıştır. 6-8 Ekim’den sonra sıkça telaffuz edilen “Kamu düzeni” kavramı lafta kalmış, PKK ve uzantıları sadece Doğu ve Güneydoğu’da değil, İstanbul başta olmak üzere ülkenin pek çok yerinde terör estirmektedirler.

Yerel yönetim sistemindeki değişikliklerin PKK’ya bölgede sağladığı imkânlar şimdi de ülke düzeyine taşınmak istenmektedir. Suriye’nin kuzeyinde geniş bir alanı kontrol eden Suriye PKK’sına (PYD'ye) yardım ulaştırılması ise tam bir zavallılık örneği olarak tarihe geçmiştir. Diğer yandan, PKK ve hamilerinin IŞİD’i bahane ederek Türk devletini PYD’yi desteklemeye mecbur bırakmalarına destek veren Türklük düşmanı medya mensupları görevlerini hakkıyla yerine getirmektedir. Türkiye, içeride ve dışarıda millî varlığına yönelik kimden gelirse gelsin, en sert şekilde mücadele etmelidir. Ancak şurası unutulmasın ki; Türk devleti başka devletlerin taşeronu değildir.

ABD'nin emriyle IŞİD'e saldırıp, PYD'yi korumak Türkiye'ye fayda getirmez. ABD Dışişleri Bakanlığı sözcüsü Mark Toner "Ankara ile anlaştık, YPG vurulmayacak" şeklinde konuşuyor. Oysa, PYD PKK'nın Suriye'deki uzantısıdır. Türk Milleti’nin ve Devleti’nin bekasını esas alan ve birazcık olsun bugünlerde kendini belli eden ‘devlet aklı’nın yerine yabancı devlet emirlerine uymanın kime (yönetici zevata) ne faydası olabilir ki? Türkiye'ye hiç bir faydası olmayacağına göre...! Türk Devleti’nin, Irak ve Suriye’deki Türkmen kardeşlerimizin karşı karşıya bulunduğu tehlikelere karşı gereken bütün tedbirler alınmalıdır. Bunun için öncelikle, terörle ve teröristle tavizsiz mücadele edilmelidir.

Suriye ve Ortadoğu politikalarındaki hatalardan gerekli dersler çıkarılmalıdır. Unutulmamalıdır ki; teröristle anladığı dilden konuşmayan hiçbir yaklaşım, anaların ağlamasını durduramaz. Geçici bir süre için “Çatışmasızlık” politikasından yararlanan terör örgütüne bel bağlamanın ‘tarihî yanılgı’sının maliyeti ağır oldu. Türk devletini yönetenler derhal, milletimizin içine sokulan bu ‘etnik fitne’nin yok edilmesi için gerekli bütün tedbirleri almak zorundadır.

Türkiye öncelikle kendi birliğini ve bütünlüğünü tehdit eden terör örgütünü etkisiz hale getirmeli, sonra da güneyimizden gelen her türlü tehlikeyi bertaraf edecek caydırıcı tedbirleri almalıdır. Siyasiler, Türkiye’nin birliği ve Türk milletinin bütünlüğüne yönelik tehdit karşısında şahsî kaygılar veya parti çıkarlarından arınmış olarak tam bir yüksek fedakârlıkla hareket etmelidirler. Aksi takdirde tarih ve millet huzurunda mesul olacak ve vebal altında kalacaklardır...