Yeni bir yıla girerken, her kesimin bir arzusu vardır ki... Hep böyle olmuştur. Geçmiş cazibesini geleceğe bırakarak, insanlar bugün, yarın yağacak karla birlikte umutlarını; sadeliğin, temizliğin, sağlığın, şansın, beklentilerin, hayallerin simgesi ‘beyaz’ın kollarına bırakarak yeni  yılın ilk ışıklarını karşılamak üzere derin uykularında iken; düşünen, ülke gerçeklerinin dünle bugün arasındaki kırılmalarının, nereden nereye geldiğinin sorgulamasını yapanların, endişe, korku umutsuzluktan öte siyasetin, ekonominin ilerisindeki iki ülke ABD’nin ve de İngiltere’nin, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e kadar ülkemiz üzerindeki kazanımlarının etkilerini, tepkilerinin boyutlarını hesap ederlerken, yorgun gözlerle bu tespitlerin yeni bir yılda kimlere, ne şekilde anlatılacağının kaygısını taşıdıklarını düşünmemek isterdim...

EN GÜZEL ÖRNEK TRABZON

Milattan öncesinde ve de sonrasında Kostantinopolis şüphesiz dünyanın parlayan yakutu idi. Lakin bu kadar kavmin, bu kadar krallıkların gelip geçtiği milattan öncesinden bugüne dek hiçbir şehir, her yönü ile Kostantinopolis’e Trabzon kadar yaklaşamamıştır. İlimden bilime, sanattan üretime yüzyıllar boyunca coğrafyasına yaşam hakkı sunan Trabzon’un en önemli kırılganlığı neydi? Halk arasında konuşulur; donanımlı, bilgili olanlar anlatır da, bu sözler rüzgarın sürüklediği yere kadar gitmiş ve de orada kalmışken, bugün Avrupa’da bir gerçek var ki; Berlin’de, Londra’da, Paris’te yani bu şehirlerin aristokratlarının bir gerçeğidir ki... Bu şehir de yaşamanın kriterlerini köylülerinin önlerine koymuşlardır. Onun içindir ki Avrupa’da 1945’ten bu yana 3 veya 4 kez imar değişikliği yapılmıştır. Ülkemizde ise 167 kez imar değişikliği yapılırken, işte aranan sorunun cevabı: Bu şehrin bilgili, donanımlı aristokratları göç ederek 1970 sonrası ülkenin belli şehirlerine kayınca; köylerimizden, ilçelerimizden gelen vatandaşlarımız en kısa zamanda yanaşık düzenin bir parçası olarak ikametlerine devam edince, sonuç ortada. Köyden gelenlerin getireceği ilim, bilim, teknoloji olmadığına göre; getirdikleri de hepimizin ortak paydası inancımız, dinimiz olunca; bu kadar da geçmişi parlak şehir Trabzon sanayi ile de buluşamayınca; 4 kişiden 3’ünün buluştuğu yer tabii ki beton park yani Meydan Parkı olacaktır. Orada konuşulacak ama sonuç yine de aynı olacaktır...

ESKİ YILDA  KALAN RUHSAT

Trabzon’un Yenimahalle semtinde Diş Sağlığı Hastanesi yapılmaktadır. Katkı sunanlara şükranlarımı sunar, teşekkür ederim de bir konuyu anlamış değilim... Sayın Başkan Gümrükçüoğlu, arazi devletin, proje devletin, harcanan para milletin vergisi iken, neden hala bu hastanenin ruhsatı verilmemiştir? Tabii ki ne kadar çabuk yapılırsa, vatandaşa hizmet o kadar çabuk gelecektir. Bana diyebilir misiniz ki; “Öyle değildir, ruhsatı vardır”? Hiç kimsenin karşı olamayacağı bu inşaat hızla devam ederken, ruhsatsız yapılmasının mantığı nedir? Siz yine de yeni yılda ruhsatı verin de, 2016 yılındaki üstün başarılarınızı anlatan kitapçıklarda Diş Hastanemiz de yerini alsın. Vatandaşa inşaat ruhsatı vermeden çivi çaktırmazken, bu neyin bilmecesidir?