Gazetelerin başlıklarında Trabzonluya, seyran yerine zehir olan “Bayram”ın kelime olarak yer aldığını bir gün önceden bilmek için kahin olmaya gerek var mı?

Hatta, maçtan bir gün öncesinde; “Osmanlıspor’un galip geleceğini” de tahmin etmek için de kahin olmaya gerek yoktu ki! Çünkü;“Görünen köy kılavuz istemez” idi. Öyle de oldu!

Avni Aker’de, tribünlere yerleştirdiği 200 Yeniçeri’nin karşısına sahaya sürdüğü 11’in içine 8 tane lejyoner (yabancı) yerleştiren, “Padişah mı” desem, yoksa “Başkomutan’mı”,ya da en iyi bildiği işin ismiyle teknik direktör Mustafa Akçay, geçmişi de yad ettirerek, “Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste” atasözünü akıllara getirmedi mi?

*

Sezona Kasımpaşalı futbolcuların yaptığı 2 bariz hatadan elde ettiği 2-0’lık galibiyetle başlayıp,bir sonraki hafta Gaziantepspor karşısında son dakika golüyle sahadan mağlup ayrılan Trabzonspor,Osmanlı karşısında da “rakip çok büyük hata yaparsa , ancak gol atar” dedirtecek türden bir anlayışla ilk 11’i oluşturdu sanki! Rakip de tek hata dahi yapmayınca sonuç kaçınılmaz oldu.

*

Ersun Yanal, stoperlerden oluşan 3’lü defansı (Mustafa-Uğur-Durica) neden tercih etti? Acaba, Mustafa Akçay’ın 3’lü forvetle (Webo-Ndiaye-Aminu) oynayacağını tahmin ettiğinden mi? Olabilir. Ama tahmin edilmeyen bir gerçek vardı. O da Osmanlı’nın 3’lüsünün,Trabzon’unkilerden çok ama çok hızlı olduğu idi. Zaten ilk golde bu bariz şekilde görüldü.Milli takımdan yorgun döndüğü (!) anlaşılan  Okay’dan kaptığı topu Nidiaye 40 metre taşıdıktan sonra Onur’un uzanamayacağı köşeden ağlara gönderdi. Yeri gelmiş iken 2 gol yiyen Onur’un önceki yıllarda bir çok maçta olduğu gibi en az 5 net golü de önlediğini belirtmek lazım. Onlarda olsa idi, geçtiğimiz sezonun son haftalarında alışık hale geldiğimiz skor ortaya çıkabilirdi.

3’lü defansın kanatlarını hem savunma,hem de hücum için görevlendirilen sağda Yusuf, solda Güray vardı. Yusuf sahada hiç yoktu. Güray’da savunmada değilse bile hücumda hocanın taktikleri doğrultusunda ortalarla katkı yapmaya çalıştı.

Bu noktada bir “yeri gelmişken”daha yapalım. Forvete tek olarak konulup,arkasına da Castillo yerleştirilen Jun Suk’a kenarlardan orta yapma üzerine kurulu sisteme Koreli hiç katkı yapamadı. Bir ara basın tribününde “Bir Janko faciası daha” gibi sözler edildi ise de, “daha erken” diyerek susturanlar olmadı değil.

İkinci yarıya “çoklu müdahale” ile başlayıp Okay ile Yusuf yerine Muhammet ile Aytaç’ın alınması, sonlara doğru da İbanez’in sahaya sürülmesi takır takır işleyen Osmanlıspor karşısında az pas çok hata yapan bordo-mavilileri kendine getiremedi. Zaten futbol adına bir şeyler yapmaya çalışan bir Mehmet vardı. O da “kurunun arasında yaşın yanması” misali kaynadı gitti. Gelin bir tane daha “yeri gelmiş iken”yapalım da, kendini ve haddini bilmezler yüzünden seyircisiz oynayan Trabzonspor’a 61’inci dakika da Osmanlı Yeniçerilerinin yaptığı tezahüratı da “es” geçmeyelim.

*

Kısacası dostlar, Trabzonspor “hata yapar”diye umduğu ligin ve Avrupa kupalarının en iyi takımlarından biri olan Osmanlıspor’dan hesap ettiği katkıyı (!) göremeyince, kendileri de futbol adına iyi işler yapamadıkları için “normal sonuç”dedirtecek bir skorla sahadan mağlup ayrıldılar.Bu gidişat düzelir mi? Gönüldeki umutlar o yönde. Ama, akıla vurulduğunda göstergeler hiç de öyle değil!

*

O ki “yeri gelmiş iken” diye başladık “bugün bayram” diyerek bayramlaşalım.Trabzonspor’un yenilgisini aklınıza dahi getirmeyin.“Yeri gelmiş iken” bayramı bayram yapmaya gayret edin. Çünkü, hemen hemen her konuda (ille de Trabzonspor söz konusu olduğunda) bayram tadında yaşama çok ama çok ihtiyacımız var.