Sadriovic hocanın oyun stratejisi idi sonucu belirleyen. Aylardır dikiş tutmayan yapıya çıkış arıyordu. İş görmediğinden üç mevkiyi boşa aldı hoca. İki açık ve santrafor kullanmadı Trabzonspor. Dörtlü savunma, altılı orta saha. İsimleri tek tek yazdığında; ‘olabilir’ gibi duran şey, oyun cereyan ettiğinde garip manasız bir durum gösterdi.

Erkan ve Özer ne için sahadaydı? M’bia hangi roldeydi? Tek başına Ekici o yarmaların arasında ne yapacaktı? İşin garibi; her an tüm takım Onur’un önünde kalmasına rağmen, ‘kimse yokmuş’ gibi rahat hareket ediyordu Kasımpaşa. Hepsinden önemlisi hakem rolündeki adamın zavallı haliydi.

Belli ki futbolun içinden gelmemiş. Yine de dışarıdaki faulü içeri aldı TFF hakemi. Ardından bizim kaleci rakip santraforu düşürdü ‘devam’ dedi. Mustafa Yumlu ceza sahası içinde tuhaf bir faul yaptı, çalmadı TFF hakemi... Eldeki futbolcu grubu üzerinde takımın hocasına söyleyecek tek kelimem yok.

Her birinin, her yerde oynayıp da kaybedilen çok maç var aklımda. İşin doğrusu ‘ne ka köfte, o ka ekmek’. Kaç senedir yazıyorum köşeden; Trabzonspor’a uygun iki açık, bir santrafor olmadıktan sonra asla olmaz... Maçın özeti; her şekilde gol yiyebilirdi Trabzonspor, bir şekilde yedi. Gol atması için tek ihtimal vardı: Duran toplar. Mustafa Yumlu da o hakkı kullandı.