Trabzonspor 1996’da şampiyonluğu kaybettiğinde Şenol Güneş, ‘Şampiyonluğu kaybettik, birbirimizi kaybetmeyelim’ demişti. Ama bu uyarıyı kimse dikkate almamış; takım yönetim, teknik heyet dağılıp gitmişti. 2004’te de Şampiyonlar Ligi kapısından dönen kulüp yine paramparça olmuştu. 2011’deki şike Trabzonspor’un sadece kupasını değil yıllarını çalmış ve yine birçok yıldız şehirden ayrılmıştı...

Şu günlerde camianın anlamsız bir gerginlikle karşı karşıya olduğunu görüyoruz. Evet, Şampiyonlar Ligi’ne katılamamak herkesi üzer ama hayat devam ediyor ve bu takım ligin son şampiyonu. Daha birkaç hafta önce Süper Kupa’yı kazandılar. Ligde ve Avrupa’da sadece iki maç kaybedildi diye işlerin bu kadar karışması akıl kârı değil.

Bazı oyuncular mutsuz, gitmek istiyor. Cornelius gitti. Abdülkadir mutsuz. Avcı’ya basın toplantılarında ‘sizin için kum saati tersine döndü’ şeklinde anlamsız sorular soruluyor. Hoca da ayrı bir gergin. Yönetim ise ortamı rahatlatacak bir söylem geliştiremiyor. Hem sokakta hem medyada takıma yönelik eleştirilerin tozu gün geçtikçe artıyor.

Trabzonspor camiasının bugünlerde biraz sakinliğe ihtiyacı var. Şampiyonlar Ligi’ne katılamamak geçmişteki gibi bir travmaya dönüşmemeli.

*

Bu arada oyunculara henüz şampiyonluk primlerinin ödenmediğini duyuyoruz. Günümüz oyuncuları paralarını almadıkları zaman huzursuz olur. Uğurcan ve Abdülkadir’e de iyileştirme yapılacağı söyleniyor. Peki ne zaman? Eğer hâlâ yapılmadıysa onların da canlarının sıkılması normal hale gelir.

*

Abdülkadir’in ‘ağrım var’ diyerek G.Saray maçında oynamaması ve Abdullah Avcı’nın ‘MR’ı temiz çıktı’ açıklaması da üzerinde durulması gereken bir durum. Şehrin yerli oyuncu üzerindeki baskısından kaynaklanan bir sakatlıktı bu. G.Saray maçında olası mağlubiyette en çok eleştirilecek kişi Abdülkadir olacaktı. Kendi oyuncusuna bu korkuyu yaşatan ortamı sorgulamalı Trabzonspor camiası.