Cumhuriyet Halk Partisi’nde il ve ilçe kongre süreçleri devam ederken, açıkçası ortada çok da heyecan verici bir tablo yoktu. Partinin son dönemde yaşadığı siyasi baskı nedeniyle kongreler adeta “yapılmış olmak için yapılan” toplantılara dönüşmüş, herkes bir an önce sürecin tamamlanmasını bekliyordu.
Trabzon’da da farklı bir manzara yaşanmadı. İlçe kongreleri tahmin edildiği gibi sakin geçti.
Ta ki İlker Akıncı il başkanlığına aday olana kadar…
Akıncı, öyle gösterişli salon toplantılarıyla, yüksek sesli açıklamalarla sahneye çıkmadı. Demokratik bir hak olarak gördüğü “değişim” ihtiyacına inandığı için aday oldu. Zaten delegeden bir destek veya değişim talebi hissetmese böyle bir adım atacağını da sanmıyorum.
Hatırlarsanız, daha önce Mustafa Erdi Çakır da gençlik aşısı ve yenilenme vurgusuyla benzer bir çıkış yapmış, başta gençler olmak üzere birçok kesimi heyecanlandırmıştı. Ancak parti içi dengeler o dönemde böyle bir değişimi erken bulmuştu.
Ne yazık ki, bu da ülkemizin kronik sorunlarından biri ya neyse…
CHP Trabzon İl Başkanlığı sürecine dönersek; İlker Akıncı’nın adaylığı dışında çok da dikkat çeken bir hareketlilik yoktu. Ne yoğun bir saha çalışması, ne de gürültülü bir propaganda süreci yaşandı. Her şey sakin, kendi akışında ilerlerken bir anda bir basın açıklaması yayımlandı.
19 Ekim 2025’te yapılacak 39. Olağan İl Kongresi öncesi, partinin ilçe başkanları “ortak bir deklarasyon” yayınlayarak birlik ve beraberlik çağrısında bulundu.
Aslında bu tür bir çıkış ilk kez yaşanmadı. İstanbul’da ve bazı ilçelerde benzer adımlar atılmış, ancak o bölgelerdeki yargı süreçleri nedeniyle “tek yumruk” görüntüsü verilmesi doğal karşılanmıştı.
Peki Trabzon’da durum neydi?
Ortada böyle bir gerekçe yokken neden böyle bir deklarasyon yayınlandı?
Oysa partinin ileri gelenleri, “büyükleri” İlker Akıncı’yla oturup konuşsa belki böyle bir adıma hiç gerek kalmayacaktı.
Basın mensupları da dahil, kimse bu süreçte tam olarak ne yaşandığını anlayamadı.
Sonuçta İlker Akıncı, belki de delegenin takdirini kazanabileceği, hatta seçimi alabileceği bir noktadayken, “Tek listeyle kongreye gidilmesi yönünde alınan karar doğrultusunda adaylığımı sonlandırıyorum” diyerek yarıştan çekildi.
Ne diyelim, CHP Trabzon teşkilatı için hayırlısı olsun…
Ama sanırım bir noktada “şapkayı önümüze koyup düşünmek” gerekiyor.
Ekrem İmamoğlu, Murat Çalık, Hasan Akgün, Yavuz Saltık gibi isimler için Trabzon gerçekten gereken desteği verdi mi?
Ahmet Kaya ve diğer ilçelerdeki seçim kazanımlarında büyük emeği olan bu isimler yeterince sahiplenildi mi?
Son yerel seçimlerde ülke genelinde CHP oyları artarken, Trabzon’daki artış oranı aynı ölçüde yükseldi mi?
Rakamları bir gözden geçirmek gerekiyor.
Sonuçta, 20 yılı aşkın süredir hem ülkeyi hem de bu şehri yöneten bir iktidara karşı mücadele veriliyor.
Bu nedenle doğru kadroları kurmak, sahada diri kalmak ve örgütsel enerjiyi taze tutmak her zamankinden daha önemli.
Bir kardeş tavsiyesi diyelim…Ama bu defa, gerçekten düşünelim.