Merhabalar. Çağımızın vebası, uyuşturucu belası nedeniyle birçok genç hayatının baharında yok olup gidiyor. Anne, babalar çaresiz, yarım kalan hayatlar, kararan gelecekler ve bir ülkenin istikbali uyuşturucu baronlarının elinde heba ediliyor. Güvenlik güçleri var güçleri ile mücadele ediyor. Özellikle belirtmek isterim ki Trabzon İl Emniyet Müdürlüğü 0.1 gramını bile yakalayıp işlem başlatıyor. Hiçbir şekilde geçit vermiyor. Trabzon İl Jandarma Komutanlığının başarılı operasyonlarını da gözardı edemeyiz. Nice kenevir tarlalarını imha ettiler.

İçişleri Bakanlığı ise ‘En iyi Narkotik Polisi: Anne’ isimli proje ile Türkiye’nin her bir köşesinde anneleri bu konuda bilinçlendiriyor. Uyuşturucu ile mücadelede aile, bağımlı genç ve güvenlik güçleri olmak üzere sac ayakları sadece 3 paydaştan mı oluşuyor peki? Tabi ki hayır. En büyük mücadele sokak operasyonlarının ötesinde bu işin ağababalarında bitiyor. Solan hayatlara karşılık renkli hayatlarını daha da şenlendiren uyuşturucunun ağababalarına esas darbeyi vurmak milli bir meseledir. Dünya üzerinde en büyük para trafiği bu iş üzerinden şekil alırken bu trafiği takip etmek, kilit noktasına neşter vurmak kahramanlıktır. Uyuşturucu parası için annesini döven, ailesini öldüren gençlik istemiyoruz. Yarınları pırıl pırıl, hayat mücadelesi içerisinde yerini almaya çalışan gençleri görmek istiyoruz.

Ramazan’da pide kuyruğuna girer gibi İstanbul Beyoğlu’nda sokak satıcısı önünde kuyruğu giren onlarca bağımlıyı görmek içler acısı. Herkes evinin önünü süpürsün mantığıyla anneleri bilinçlendirmek güzel bir adım olsa da mesele çoktan evin önünü geçmiş siz büyüklerimin deyimiyle ‘inimize girmiştir.’ Uyuşturucunun ağababaları bilinçlendirilmedikçe (!) anne, baba, evlat ve kahraman asker, polis ancak bir yere kadar mücadele edebilir… Orhan Kemal ‘Eskici ve Oğulları’ adlı eserinde günümüzü şöyle özetliyor: “Bozuldu ağa bozuldu, dünya kökünden bozuldu. Üstüne bastığım toprak ayaklarımın altından kayıyor sanki. Bu gün dünü arıyoruz, yarın da bu günü arayacağımızdan şüphen olmasın.”