Merhabalar. Ülke olarak vahim bir olayı daha geride bıraktık. Öncelikle İzmir depreminde vefat edenlere Allah’tan rahmet, sevenlerine baş sağlığı, yaralılara şifa diliyorum. Hırsız müteahhitlere, hırsızlıklara göz yuman devlet kurumlarına ve şahıslara ise vicdan diliyorum.
İzmir depremi gibi nice vahim olayı, olay yerinde anbean kamuoyuna aktaran meslektaşlarım içerisinde hemcinslerime değinmek istiyorum. İster pozitif ayrımcılık deyin ister objektiflikten uzak bir yorum deyin fakat ben kendi gerçeklerimi dile getirmek istiyorum. Kadın muhabirlerin olay yerindeki profesyonellikle harmanlanmış duygusallığı bana ‘önce insan’ olduğumuzu bir kez daha gösterdi. Canlı bağlantı esnasında göz yaşlarına hakim olamayanlar, sesleri titreyerek bilgi akışını sağlayanlar, yaşanan gelişmelerle birlikte sevinen birlikte üzülen, atmosferi birebir kamuoyuna hissettiren anlar yaşattılar ve yaşatıyorlar. İşte esas olan bu; anı birebir seni dinleyene, izleyene, okuyana hissettirmek. Esas profesyonellik bu; yoksa 5N1K’yı (Ne, Nerede, Ne Zaman, Nasıl, Niçin ve Kim sorularına denir) herkes temin eder. Senin yorumun ne 5N1K’ya?
Bir de meseleyi başka bir boyuttan ele almak istiyorum. Sahada kadın gazeteci olmanın zorlukları da ziyadesiyle fazla. Araştırmalar da bunu ortaya koyuyor zaten. Independent Türkçe'nin aktardığına göre Coalition For Women In Journalism'in yürüttüğü çalışma Ekim'de dünya çapında 87 fiziksel saldırı, yasal açıdan taciz kabul edilen fiil, gözaltı, tutuklama ve çevrim içi saldırı vakası belgeledi. Bu sayı, Eylül'de kaydedilen bu türden 54 taciz vakasına kıyasla keskin bir artış teşkil ediyor.
Dünya genelinde gazetecilere yardım eden New York merkezli, kar amacı gütmeyen kuruluş The Coalition For Women In Journalism, 2020'de şimdiye kadar kadın gazetecilere yönelik 540'tan fazla tehdit kaydetti.
Yeniden yerele döndüğümde kendi analizim bağlamında şunu diyebilirim ki erkek gazeteciye gösterilen refleks devamlılık göstermezken kadın gazeteciye gösterilen refleks devamlılık gösteriyor. Mesela ‘Önce vicdan diyorum’ başlıklı köşe yazım dolayısıyla mail yoluyla sürekli hakaretlerde bulunan bir doktoru engellemek zorunda kaldım. Hayatımda ilk defa bir insanı mailden engelledim. Bu da bir taciz. Etki tepkiyi doğurur, tamam ama bir yerde tepkinizi dizginlemek ve dozunda bırakmak zorundasınız. Karşınızdakinin kadın olmasından güç alarak tepkilerinizde vites büyütmek yerine küçültmeyi deneyin. İnanın bu daha insancıl, diğer türlüsü acizlik çünkü…
İnsanlar şunu anlamalı; ‘SAYGI DUYMAK ZORUNDASINIZ.’ Saygı duyma noktasında güçlük çekecek kadar sizi rahatsız eden bir durum varsa adli makamlara başvurmak hakkınızdır. İşini hakkıyla yapan herkese selam olsun, işini hakkıyla yaptığı için saldırıya uğrayan emekçi insanlara candan selam olsun.
Giriş Yap
Üye Ol
