Türk Halk Müziği’nin önemli sanatçılarından Musa Eroğlu, Mersin’in Mut ilçesindendir. 80’li yıllarda Trabzonspor’un başarısından etkilenmiş, Trabzonspor’a gönül vermiş, her yerde de Trabzonspor’u gururla tuttuğunu söyleyen değerli bir sanatçı, taraftardır. Onun çok güzel bir türküsü vardır. Ancak bir o kadar da hüzünlüdür. Çünkü bu türkü, hüznü kederi ve ölümü hatırlatmaktadır. Lakin Musa Eroğlu bugün bu türküyü Trabzonspor’a yazmış olsaydı, hüzünden, karamsarlıktan ziyade geleceği, coşkuyu, sevinci, varoluşu ve yaşamayı çağrıştırırdı. Bugünkü Trabzonspor’a da bu yakışırdı. Maçlar azaldıkça yolun sonu net olarak görülmeye başladı. Yani aşağıdan yukarıdan yolun sonu görünüyor.

Maça gelince Trabzonspor ilk 15 dakikada tutuktu. Ancak bu dakikadan sonra oyunun tekrar kontrolünü eline geçiren Bordo-Mavililer, 25.dakikada Nwakaeme’nin şık golüyle öne geçti. İlk yarıda bizleri düşündüren olay, 45 ve 46’ncı dakikada Adana Demir’in çok net iki pozisyon bulmasıydı.

Trabzonspor, belli ki Adana Demirspor’u iyi analiz etmiş. Adana Demirspor, kısa paslarla çıkan, ayağa top oynayan son günlerin moda tabiriyle ‘pas oyununu iyi oynayan’ takımdı. Trabzonspor da buna karşın çok geriye çekilmeden rakibe alan ve zaman bırakmadan baskı yaptı. Buna rağmen Adana Demirspor’un 3-4 tane net pozisyon bulması da bize yakışmadı.

Bana göre Trabzonspor, rakibe göre sonuca göre oyun oynuyor. Rakip hızlandığı zaman Trabzonspor da hızlanıyor. Yani rakibin şekline göre vaziyet alıyor. Bu da oyuncuların özgüveninden kaynaklanıyor. Ancak Süper Lig’de yenilen golden sonra takımların çok sıkıntı çektiği ortada. Bugün bir nebze olsun şans bizden yanaydı. Hem rakibin kaçırdığı goller hem Nwakaeme’nin direkten dönen topun asist gibi tekrar Nijeryalı oyuncunun önüne düşmesi, son saniyelerde Uğurcan’ın iki müdahalede top kurtarması… Bunlar sonucu etkileyen faktörlerdi. Başta söylediğim gibi yolun sonu görünüyor. Yeter ki Trabzonspor yolunu kaybetmesin.