Çünkü; bendeniz çocukluğumdan beri hep milliyetçi, maneviyatçı ve vatansever bir ideolojiyi benimsemiş, hiçbir zaman sol ve sosyal-demokrat ve sosyalist demagojilerin palavralarını yememiş, Kapitalizm’in sömürüsünün iflasını, gözlerimle bi-hakkın görmüşümdür. İlk komünist olacak ülkenin ‘İngiltere’ olarak tahmin edilmesine rağmen, Dünya’nın ABD ile kol kola ilk büyük kapitalist ve Mason devleti olduğuna şahit oldum, hatta kendisinin Nazi Almanyası ile birlikte kanlı bıçaklı olmasına rağmen İslamiyet ile Türk düşmanlığı karşısında İngiltere ve Almanya’nın, Fransa p.z.v.nkliği desteği ile lezbiyen ve kaypak ilişkiler kurup, İslâm ülkelerini cehenneme çevirdiğine de şahit oldum.

Şimdi ben sosyal demokrasinin(!) beşiği kabul edilen Almanya’nın sosyalizmle ne alakası olduğunu halâ anlayamamışken, Yunanistan’ın 1985-2000’lerde kapitalizmin beleş Euroları ile yakaladığı sosyal refahın(!) bugün iflasına gözlerimle ayn-el yakin şahit olunca, Rabbime bugün için şükredip ülkemin tüm değerleri ile milliyetçi ve maneviyatçı görüş mantığımı takviye etmeye çaba göstermekteyim.

Neticede şunu anlatmak istedim. Bir insan; bir ideoloji veya siyasi mantık sahibi olurken, gözünün körlüğü ufkunu daraltan en önemli faktördür. Yani “İnadım inat burnum iki kanat”. Milliyetçiliği ise sadece “Vatan yahut Silistre ve Dağ başını duman almış” marşları sanmayı çoook geride bıraktığımı, kör gözlerimin basiretinin açıldığını görüp, bu güzel sloganların tariflerine daha geniş ufuklarla zengin yorumları katmak maharetini kazandığımı görmek, beni konulara daha değişik yorumlar taşımaya sevk etti.

  “Milliyetçilik”; boş sloganların artık karın doyurmayıp iş görmediği, hiç bir şeyi ve problemi çözmediği, ‘Lafla peynir gemisinin yürümediğini’ gördükçe içim ve basiretim açıldı. ‘Türk’üm, doğruyum’ aşkıma rağmen, boş gevelemenin ne Türklüğe ne doğruluğa faydası olmadığını, geçen bunca ömrümde gözlerimle gördüm ve inandım. Rüyalarla, sloganlarla ne sosyalistlik ne de milliyetçiliğin olamayacağını kavrayıp bunu gözlerimizle gördük. Şu veya bu partinin borazancısı, menfaatçisi veya goygoycusu olup pilav tabağı yalamayı aşan ben,  hizmeti götürenlere “Allah razı olsun” demeyi elan yakalamış ve teşhis etmiş olmanın sevincini de içime sindirdim. Şimdi siz kızın, “Türk bile değil” deyin, çaldı, çırptı iddiaları ile karalama iftiralarına delilsiz iştirak edin.

Ama ben yapılan bunca “Zap suyunda köprü yok” ahmakça söylemlerine rağmen, İzmit körfezi ile 3. Boğaz köprüsünü, muhteşem 3. İstanbul Havaalanını, Güneydoğu ve Doğu Anadolu’da ki hizmetleri, PKK’lıların dahi hizmetleri korkudan provoke etmek için g.t  attığını, İsrail ve ABD’ye rağmen havada son 5 yılda uçuşan İHA’lar ile askeri yerli araçları gördükçe, özellikle yılların yazarı ve bilgi işlem uzmanı olarak Sayın Cumhurbaşkanı’nın Bilişim sektörünü de keşfedip, ‘yazılım atağı’ talimatını da duyunca havalara uçtum.  Siz isterseniz halen “Hırsız veya Polis” deyin. Birileri istediği kadar kös çalsın, bence Milliyetçiliğin “Vatana, vatandaşa refah katmak” tarifimden köylerdeki inşaatları, her kapıda bir arabayı, Doğu Türkistan’daki soydaşlarımıza sahip çıktığını da gözlerim yaşararak görünce, Cumhurbaşkanı’na ‘Sana helal olsun’dan bir milim geri adım atmam. İşte bu yüzden Cumhurbaşkanı Erdoğan’a bir milliyetçi olarak çok kızıyorum.