Elbette Vatan prestijinin fiyatı sorulmaz. Zaman geçiyor. Bugün bizler varız, Erdoğan’lar, Putin’ler de; Atatürk’ler, Lenin’ler ve Stalin’ler gibi gelip geçecek. Tarih elbette onların yaptıkları yanlış ve doğrularla belki de üç yüz yıl sonra dolup taşacak. Bendeniz Rus uçağı düşürüldükten sonra bugüne kadar bu konuyu yorumlamak için dinledim, bekledim. “Rus uçağını, TC uçağı düşürdü... Peki şimdi ne kazandık?” diye hep düşündüm. Acaba Rus uçağını düşüren pilot kahraman mı yoksa provokatör mü ilan edilecek? Öyle ya; Ege’de günde kırk defa it dalaşı yapan Türk ve Yunan uçaklarında düşürülme haberleri hiç gelmezken, ne oldu, kim ne düşündü de bizim pilotumuz Rus uçağını düşürdü? Bence pilotun sorgulanması gerekir. Gayen ne idi? Rus Uçağı Hatay’ı mı bombalayacaktı da düşürdün? Eğer pilot, “Emir aldım efendim” derse, o zaman emir vereni soruşturmak gerekir.

“Düşürülmesi şart mı idi?” Savunmasını çok merak ediyorum. Alkış tutana da, şöyle demek gerekir; “Rus uçağı Suriye topraklarına düşürüldü ama Türkiye de ABD’nin kucağına düştü”. Rus uçağının gerçekten de angajman kurallarını ihlal ettiğini kabul ediyor, fakat “İlle de düşürülmesi mi gerekirdi?”yi ise çok merak ediyorum. Bu düşürülme ani bir refleks mi, yoksa birilerince planlı programlı bir pusu, provokasyon mu? “Ne provokasyonu?” diye sorarsanız. Bendeniz, bu gazetede, köşemde hep “Tarihin en iyi Rus-Türk dostluğu kurulmuştur aman dikkat! ABD, İsrail ve AB bu dostluğu ne eder eder bozar” diye defalarca ikaz ettim. Fakat demek ki dinletemedik. “Vurun ulan, ‘dağ başını duman almış’ marşı ile düşsün(!) Rus uçağı”. Şimdi düştü de, peki ne kazandık ona bakalım! Düşen Rus uçağı değil hemşerim. Düşürülen; tarihin en güzel, en verimli Rus-Türk dostluğu ve yakınlığıdır. Bizi off-side’e(ofsayt) düşürdüler. Şimdi; madem ki bay Putin “Bizim Türk halkı ile bir problemimiz yok” diyor, o zaman o da Rusya’daki Türk insanlarına sataşmayı, sıradan insanları suçlu gibi algılamayı, Rusya’dan işçileri kovmayı bırakmalıdır.

Bakın ben Rusya’ya satılan on TIR mandalina, tavuk, portakaldan, işleri bozulan binlerce insandan bahsetmiyorum ha. Bay Putin’in tehditlerine de aldırmıyorum. Dostluktan, işbirliğinden Dünya ve dış siyasetin Türk-Rus dostluğunu bozma oyununa gelen bir siyasetten bahsediyorum. Şimdi de kalktık, “NATO’ya bağlıyız(!)”, “İsrail’le bilmem ne şartı ile dostluğu(!) düzelteceğiz” veya “Merkel bize hak vermiş(!)”. Hepsi de lâf, hikâye, salata. Kıytırık İsrail’in dostluğu onun olsun. Ben yıkılan son asrın en sağlam Rus-Türk dostluğuna yanıyorum. Ben bu ülkenin Cumhurbaşkanı’ndan da, Genelkurmay Başkanı’ndan da, MİT Müsteşarı’ndan da daha çok bu ülkeye bağlı, bu ülkeyi severim ve kökenim hepsinden de katı, Türk oğlu Türk’üm. Benim baba tarafından aslım Kelkit ovasındaki Akkoyunlu Türk’ü Uzun Hasan’a dayanır.

Ana tarafından da Atatürk’ün Üsküp’ten hemşerisiyim. Bana bu ülke de hiç kimse ‘Türklük’ taslayamaz. Bence yanlış yapılmıştır, ABD ve Obama nerede ise zil çalıp oynuyor, ben zillerin sesini Trabzon’dan duyuyorum. Sayın Erdoğan uçak düşer düşmez, Obama yerine hemen Putin’i arayıp ta “Bir yanlışlık oldu” dese idi, kanaatimce bunca hır-gür olmazdı. Bundan sonra iyice ABD’nin kucağına oturup İsrail ile dostluk(!) kurmaya uğraşıyorsak vay halimize... Yazık oldu yıkılan bu dostluğa... Yazık. Değmedi.