Çok uzun bir aradan sonra otobüs ile seyrüsefer eyleyip, 20 meslektaşım ile birlikte Ankara’da Trabzonspor’un Osmanlıspor’u mağlup ettiği müsabakayı tribünden izledik.

Otobüs konforlu, yollar yahşi olunca, uçaklara göre rahatlıktan yana sıkıntımız olmadı, sadece zaman kaybımız oldu o kadar! Her şeyden önce Trabzonspor’un, çok iyi oynamadığı ama çok değerli 3 puan kazandığı müsabakaya çıplak gözle şahitlik yaptık. Bunlardan en yararlısı gece yarısı görüşmemiz idi.

Cuma gününü Cumartesi’ye devrederken, yani gecenin tam ortasında İçişleri Bakanı Süleyman Soylu’yla “Trabzon Türkiye’nin T’sidir” gerçeğini kenara koymadan hasbihal eyledik.

Söz konusu Türkiye’nin bekası olduğunda, özellikle şu terör olayları ile ilgili olarak ilk gün ne dediyse, bugün de aynısını zikrederek, toplumun özlediği “sözünde durma” istikrarı için “1 Numara” diyebileceğimiz Sayın Soylu’yu, benzeri eşdeğer görevde bulunanların örnek alması halkın genelinin beklentisidir.

Görevinin ilk günlerinde canilerin cirit attığı Tendürek Dağı’nın eteklerinde, “Zırhlı araca binmem” deyip, birilerinin aksine, Azrail’e karşı etrafında da polislere etten duvar ördürmeden (!)incelemelerde bulunan İçişleri Bakanı Soylu’nun “Terör ya bitecek ya bitecek”deyişindeki kararlığını anlamak için,sadece sözlerine değil, “kalbin aynası”diye tarif edilen gözlerine de bakmak lazım! Çok zor bir dönem...

Çok zor bir görev...

Çok zor bir mücadele alanı...

Her haliyle içeride ve dışarıda zorluklarla donanmış bir bakanlık...

Ve de bu kadar zorluğun içinde, bunlar yetmezmiş gibi, üstüne üstlük bir de Anayasa değişiklikleri için atılacak oyların rengi için içeride yükselen tansiyon...

“Zamansız bir tansiyon yükseltilişi”diyesim geliyor ama, neyse!

DÜN İLE BUGÜNÜN ÜSLUP FARKI!

Şimdiii: Size önce; “Ecevit’e, Demirel’e, Erbakan’ Türkeş’e” hatta; “Özal’a, Sunalp’a, Calp’a bakın” desem! Sonra da akabinde; “Bugünkülere göz atın” diye eklesem! Ardından da “Bir öncekilerin, bir de bugünkülerin üsluplarına bakın” diyerek sizleri mukayeseye davet etsem... Ortaya şu tablo, şöyle bir gerçek çıkar mı? Çıkmaz mı? Öncekiler ne kadar nezaket dolu idiyseler; Bugünküler o kadar kaba saba ve kem sözle dolular... Hem de; “kem söz sahibine aittir”i unutacak kadar!

KAMUOYU İÇİN; SAHİBİNİN SESİ OLMADAN...

Basın-yayın organları için işlev olarak genel tarif; “kamu adına...” denilerek yapılır. Kamu; yani halkın tamamı kast edilerek... Bu durumda, halkın tamamı adına kullanılması gereken basın araçlarının nerede durması gerekiyor? İktidarda mı, muhalefette mi? Yandaş mı, yoldaş mı? Sağda mı solda mı? Hiçbiri değil! Sahibinin sesi olmadan, ortada durup, kamuoyu oluşturmayıp, gördüğünü aktarmak bu mesleğin tabiatıdır... Bu mesleğin ustalarından Dünya Gazetesi’nin kurucusu, Türkiye Gazeticiler Cemiyeti Eski Başkanlarından rahmetli Nezih Demirkent’in yaptığı tarif gibi: “Gazeteci kamuoyu oluşturmaz, oluşan kamuoyunu aktarır.” Türkiye’de “medya adına” ve de kamuoyu hesabına (!)işlerini icra eden kurum, kuruluş ve kişilere ne kadar uyuyor değil mi?

NEREDEN Mİ? KİTABIN TAM ORTASINDAN...

Bu alemde; Yediden yetmişe! Tepeden tırnağa! Her konuya; “kitabın tam ortasından bakacaksınız.” Yani; ne oradan ne buradan, ne tepeden ne tabandan, ne kıyıdan ne köşeden, ne aşağıdan ne yukarıdan bakmayacaksınız! Ortada durup, her yöne, her yana bakıp, illa da kitabına göz atıp, öyle veya böyle, evet yada hayır diye karar verir iseniz, hah işte o zaman “Aklını kullanan adam”statüsüne kayıt olabilirsiniz! Ama dedik ya; “Kitabın tam ortasından”diye. Anayasa değişikliği hesabını da...

KENDİN ÇALIP, KENDİN OYNARSAN...

Devlet Bahçeli’nin aldığı karar ile ilgili olarak “Size mi soracaktık?”sorusuna neden ihtiyaç duyduğunu anlayamadık! Çünkü; MHP’de hür iradesini (!) kullanarak, zaten tek başına kendisinin karar verip, kendisinin söylediğini cümle alem biliyor! Ama bu neye benziyor bilir misiniz? Pek yararı olmayan; “Kendin çalıp kendin oynamaya...”