Her şeyden önce Trabzon’da ve ülkemizde otomobil sahibi olma sevdası artık bir çılgınlığa döndü. Refah elbetteki halkın hakkıdır. Fakat bu hakla ve refahla birlikte gelen bir sürü sorun hayatı karartıyor. Problemlerin en önemlisi, başta ulaşım gereği olan yollar ve alt yapıların yetersizliğidir. Lağım, akar, su, elektrik, haberleşme, fiber optik kablolar, elektrik telleri, otoparklar...vs yapılmadan ne yazık ki Büyükşehir Belediye (BŞB) başkanlığımız hiçbir tahdit ve hesap, hattâ ileri görüşü temsil eden planlamada bulunmadan, alacağı ruhsat paralarına ağzının suyu akarak ‘evet’ demiştir.

Yapılan ve yapılacak binaların -ki bunların en ufağı 40 daireli apartmanlar olmaya başladı- park yerlerini dahi sağlama almadan hemen ruhsatlarını veriyor. Yalandan ihdas edilmiş “Park yeri tazminatına tav olan BŞB’miz” binalar yapılıp bittikten sonra yol kenarlarını ve caddeleri işgal eden arabaları görmezden gelerek, apartmanların alt katlarına “Kapalı otopark mecburiyetine gözünü kapatarak” aynı hatayı yıllardır sürdürüyor . Yollar, kaldırımlar otoparka döndü, ne yaya ne de arabalara geçit yok. Özellikle Meydan-Boztepe hattının kilitlendiği iş yerlerinin paydos saatlerinde ne yazık ki ne bir zabıta görevlisi ne de bir polis memurunun kilitlenen trafiği açmada kıllarını dahi kıpırdatmadığını görmek insanı hayretlere düşürüyor. Tabii bu sıkışıklıkta halkımızın ne yazık ki “Araba sevdasının ve kullanımının aç gözlülük ve görmemişlik” seviyesine geldiğini de açık kalplilikle ifade edelim. Hanımlar, beyler tek başlarına bindikleri arabaları ile Meydan’a veya bu cihetten dolmuşla gidebilecekleri yerlere ‘sırf gösteriş olsun’ diye özel arabaları ile gitmekte ve sonra da trafiğe bizzat küfür etmektedirler.

Be canım efendiler, hanımefendiler evinizin önünde dolmuşlar var dolmuşla gideceğiniz yere araba parkı zorluğu, yakıt masrafı veya park ücretini hesap ettiğinizde dolmuşun daha kârlı olduğunu hatta rahat olduğunu göreceksiniz. Eee, “Araba aldım bineceğim” derseniz; buyurun o zaman trafiğe, daha şikâyet yok..

FAKAT, BAŞARILI BİR KONU İSE;

Trabzon’da “Kentsel Dönüşüm” adına yapılan Tabakhane ve Zağnos vadisi, bitmeyen Çömlekçi yıkımlarını görüp te BŞB’mizi bu konuda taktir etmemek elde değil. Diğer taraftan meselâ; Tabakhane köprüsü başında yıktırılan fakat bazı çevrelerce ‘tarihi eser’ olarak kıyamet kopartılan yıkıma, köprünün ve caddenin ne denli açıldığını gördükten sonra karşı çıkmanın sırf ‘bağcı dövmekten’ ileri mana ifade etmediğini anladık. Yani her eski bina tarihi eser vasfı mı taşır? Benim bu konuda BŞB’mize iki önerim daha olacak. Bunlardan birincisi Bitpazarı başındaki Kilise’nin arka tarafında “Mısırlıoğlu sokağı” olarak adlandırılan sokağın tuttuğu adada 3-5 evin de istimlaki ile açılacak bu alan, sanımca çok yerinde olacaktır. Burasının açılması da Trabzon’un merkez vizyonuna güzellik katar. Tarihi önemli bir eser de meydana çıkar (Kilise diye homurdanmaya gerek yok). Diğer bir çirkin görüntü ise ‘Usta oteli önünde bir ara market ve otel olarak kullanılan binanın da yıkımı meydana ayrı bir açıklık getirir’ diye düşünüyorum. Trafik rahatlar, cami önünde cenaze namazlarındaki hengâme vesaire kalkar. Bunu da ‘tarihi eser’ diye engellemişler. Yani ne mimarisi var, anlamak mümkün değil.