On üç yıldan beri Türkiye’yi yöneten hükümet, eğer beş yıl öncesine geri dönüp olaylara yeniden başlamak mümkün olabilseydi, Suriye konusunda aynı politikayı yürütür müydü? Bugün gelinen noktada; Irak ABD’nin, Suriye Rusya’nın eline geçmiş, güney komşularımız değişmiş, Anadolu’nun bir parçası ateş içinde kalmış ve akıbeti belirsiz hale gelmiştir. En son gece yarısı Musul’daki askerlerimizin de geri çekilmesi... Bu kaçıncı çekilme? Nereye kadar çekileceğiz ki? Dört yıl önce Esad rejimine birkaç aylık ömür biçiliyor, Suriye’nin başkenti Şam’daki Emevi Camii’nde cuma namazı için randevu veriliyordu. Mısır’a Cumhurbaşkanı tayini oyunları duyuluyordu. Libya’nın işi bitirilmişti! Nasıl olsa İslam ülkelerinin lideri olunacaktı! Bu da yetmezdi, sırada dünya liderliği vardı. Esad kardeş ile balayı günleri bitirildi. O çok ufak idi, hedef çok büyük idi, Esad feda edilebilirdi! “Edildi de, bedeli ne oldu?” derseniz, bugünkü duruma düşmek oldu!

Dışarısı böyle de ya içerisi? ‘Barış süreci’ diye bir şey uyduruldu. Devletin güvenlik güçleri Güneydoğu’dan çekildi, etkisizleştirildi. Meydanlar militanlara kaldı. İstedikleri gibi savaş düzenlerini üç yıl içinde hem de keyif içinde kurdular. Sadece yanlış denilebilecek bu uygulama sonucunda şimdi de istemeye istemeye öğretmeni ve halkı bölgeden çekiyorlar! Ateş, göz göre göre büyütüldü ne yazık ki! ‘Akil adamlar’ heyetleri kurulmuştu. Türk milletine açılımın faziletleri anlatıldı. Şimdi tam zamanı işte; halk sustu, çekiliyor, meydanda sadece militanlar kaldı, bu ‘Akiller’ niye onları ikna etmiyorlar? Yıkıcı örgütlere verilen destek sonunda ülkesi parçalanınca Esad, Rusya’yı yardıma çağırdı. Şimdi Rusya güney komşumuz oldu.

“Akıl bunun neresinde?” diye sormak lazım! Rusya’nın yanında İran da devreye girince, ardından donanmalarıyla ilk defa bu kadar yoğun bir şekilde Doğu Akdeniz’e gelen NATO üyesi 14 devlet de Türkiye’nin yanında yer almayınca Türkiye’miz tek başına kaldı. Üstelik kucağında üç milyonluk göçmen nüfusla birlikte. Yetmedi, Güneydoğu’daki ateş yumağıyla birlikte. Ortadoğu yeniden paylaşılmıştı ve bize de bu kalmıştı. Bütün mesele beş yıl önce bunların olabileceğini görebilecek akılın olmamasıydı! Heyhat! Yıllar öncesinin büyük eylemi ‘Mavi Marmara’ olayı şimdi tatlıya bağlanmış görülüyor. Türkiye’nin koyduğu üç şarta ret, İsrail’in istediği beş şarta evet denilen antlaşma! Sadece göz boyamaya yarayacak 20 milyon dolarlık oyuncak tazminat! İsrail askerlerine karşı açılan tüm davalardan vazgeçilmesi! Türkiye’deki HAMAS üyelerinin İsrail’e teslim edilmesi gibi maddeler... Bunları parti tabanı normal karşılar mı? Olsun, halledilir! ‘Gazze gezisi’ sözü bile çoğu zaman gönülleri fethetmeye yetiyor!