İlk yarıya bakıyoruz, halen futbol estetiğinden eser yok. Neden yok? Futbolun olmazsa olmazı öncelikle mücadele ve kondisyon değil mi? Devre arası en çok koşu yapan oyuncular istatistiğine bir göz atıyoruz bakıyoruz ki; bizim en çok koşan oyuncumuz Özer, Bursaspor’un üçüncü derecede mesafe kat eden oyuncusundan dahi az koşmuş. Tamam, koşu sadece işi bitirmiyor ama bunun ekonomik, etkili veya etkisiz olup olmayışına bakmadan şu kanaate varmamız mümkün.

Demek ki, Trabzonspor sahada mücadele noktasında da noksan ve etkisiz. Bu zaaf ikinci yarı neyse ki telafi ediliyor. Peki paslaşmalara gelelim. Etkili, ileri dönük, ara paslar, yerine ulaşan toplar vs... Bizde Bursaspor’a göre ortada resmi bir istatistik yok ama göz var bakıp da gören. İnan ki, rakibin % 50 nispetinde. Trabzonspor’da ise bol bol geri pas. Bu ne demek? Sıkışınca kaçak top kullanmak anlamına gelir ki; bu da sizi sahada rakibin kontratağına mahkum eder. Peki kornerlere bakıyoruz; insaf yani, atılan kornerler hep altıpas alanı içerisine. Amatör kümede oynayan kaleci bile bu topları rahatlıkla bloke eder. Kaldı ki, Süper Lig'deki bir doksanlık kaleciler.

Gelelim Cardozo meselesine... Yahu arkadaş, bu adam bizle yani Trabzonspor’la dalga geçiyor, takımı bir kişi noksan oynattığı gibi rakibe de cesaret veriyor. Trabzonspor’u adam yerine koyup, adam kıçını dahi kaldırmıyor, unutun artık bu adamı! Eski camlar bardak oldu. Bakın, Cardozo oyundan alındıktan sonra N’doye’nin forvete alınması, ister istemez rakibin üzerine fiziksel de olsa bir baskı kurdu. Gol de zaten bu baskının ürünü değil mi? Gelelim Yusuf meselesine... Özellikle ilk devre koşar gibi yerinde sayıyor, ne yaptığını anlamayı bırakın bizleri, kendisi dahi bilmiyor. Daha mantıklı ve bilinçli hatta şuurlu oynaması gerekir.

İkinci devre Erkan’ın attığı gol tam bir karambol sayısı. Erkan çalışkandı, bunun semeresini aldı fakat daha organize oynaması beklenir. Elbette gol gol, galibiyet galibiyettir ama bir de işin geleceğe umutla bakış mantığı var di mi? Artık, ofansif anlamda nasıl bir mantık geliştirip rakip üzerine baskı kurmayı düşünürsünüz? O da Şota’nın işi tabii. Benim gördüğüm kadarıyla bu oyuncuların rakibi ezmeye çalışmak gibi bir cesareti ve performansı yok. Acaba bu psikolojik bir zaaf mı? Peki ikinci yarı ne oldu da bu takım böyle ateşlendi? Demek ki bu ligde dalga geçmeye gelmiyor. Ya adamlar ilk devredeki pozisyonu gol yapsa idiler ne olacaktı di mi? Bunları baştan düşünmek gerekir. Demek ki, oyunun başında işi sıkı ve daha ciddi tumak gerekir.