Evet, Bordo-Mavili ekip Sivasspor karşısına, geçen dört haftanın hesabını görmek için sahaya çıktı. Bu maçı oynamaya, işin doğrusunu söylemek gerekirse yürek ister. Hocamız diken üstünde, oyuncular diken üstünde, kaybedilmesi muhtemel bir puanın dahi telafisi asla yok. Bu maçtan sonra uçan puanın hesabını kimler nasıl verecekti, varın siz düşünün. Trabzon için belki de matem havaları çalınacaktı.

Şimdi Trabzonspor üç puanı kaptı, en azından şimdilik zevaiti kurtardı, gerisini de Sivasspor ve Sergen düşünsün. Yani "Trabzonspor’daki beklenen ihtilal en azından geleceğe taşındı" diyebiliriz. Şimdi işin psikolojisini bir tarafa bıraktıktan sonra oyunun eleştirisine geçelim. Geçelim de ortada ilk onbeş dakikada, daha doğrusu atılan ilk gole kadar futbol adına ortada gezinen aksiyon golden sonra kayboldu. Sadece Okay’ın vurduğu eski tabirle "Dömivole şut" hakikaten görülmeye değer veya "Maçın tek ve en güzel enstantenesi idi" diyebiliriz. Gerisi...

Gerisi futbol adına tam bir fiyasko. Adeta mahalle futbolu tarifi ile kıvırtmalıya döndü. Ha şunu da söylemek isterim ki; bu puslu havada ve geçen dört haftanın yaralısı bir ekibin böyle bir maçı futbol ile süsleyip, atılan gollerle hak edilen üç puan olarak tarifini de beklemek, işin ciddiyetinden uzak olmak anlamına gelir. Oyuncuların, teknik ekibin sahada ve saha kenarında nasıl durabildiklerini ne düşündüklerini tarif etmeye gerek yok sanırım. Dedik ya; herkes bıçak sırtında maç yönetti, maç seyretti, maç oynadı. Umarız ki bu maç giden kötü ikbalin dönüm noktası olur. Yakalanan üç puan gelecek haftalarda oyuncuların ve teknik ekibin kafalarını bir miktar toparlamalarına vesile olur.

Onlar da önlerini daha salim kafa ile görürler. Burada herhangi bir oyuncunun şu veya bu şekilde oyun kalitesini de yorumlamak gereğini bu psikoloji altında gerekli görmüyorum. Sadece takımda bizim oyuncularımızdan Aykut’un o mübarek sakalı gözümüze batıyor, o kadar. Zaten Trabzonspor’da da göze batan başka bir şey kalmadı şimdilik. Yapılacak ilk genel kurulda artık yönetimi kim alırsa, oyuncuları umarım sporcu kılığına sokacak bir irade sahibi olur. Böylece Trabzonspor tarikatçılık mı, siyasetçilik mi, yoksa bilmem ne kılığından çıkar da, resmen Trabzonspor’a benzer, yani sporcuya benzer veya benzetilir. İşte biz yeni dönemde böyle bir yönetim tarzı bekliyoruz. Önce disiplin, sonra futbol, sonra galibiyet...