Anneler gününü yazacaktım. Hepsinin ellerinden öperim.

Elbette hemşirelerimizin gününü de kutluyorum.

Sırada; 18 Mayıs 1944 Kırım Sürgünü ve bugünkü Kırım felaketi var.

“HAYTARMA” filmini internetten bulup seyrediniz lütfen.

19 Mayıs 1919 Bayramımız var. Ümit ve Şeref Günümüzdür, kutlu olsun.

Yine, Allah’ın bugün bize bahşettiği, bizim tam anlayamadığımız “Türk Dünyası (Turan) Birliği” var.

Yani, gönül ve ideal seferberliği içinde yapmamız gereken işlerin öncelik sıralamasını konuşup işe başlamamız gerekirken, biz hala çeşitli noksanlık ve yanlışlıklarımızı konuşmak zorunda kalıyoruz.

Buyurunuz…

Yavuz Selim Demirağ, Yeniçağ Gazetesi yazarı.

Türkiyem TV programcısı.

Türk Milliyetçisi bir düşünce ve inanç adamı.

İlgiyle izlediğimiz bir program çıkışı evinin kapısında saldırıya uğradı.

Çok şükür sağ kurtuldu.

Ona geçmiş olsun.

Türkiye’ye daha büyük geçmiş olsun!!!

Sadece CHP genel Başkanı onu ziyaret edip, geçmiş olsun dedi.

Yunan ordusuna ağıt yakanların cenazelerine koşanlardan hiç ses çıkmadı.

Bir de Türkiye ittifakı, birlik, beraberlik kuracaklarmış!!!

Ülke bekası için yaşıyorlarmış!!! Apo’ya sığınıyorlar, heyhat!!!

Yüreklerindeki kin ve nefret duygularını boşaltıp atmadıkça hiçbir şeyi beceremeyecekleri muhakkaktır.

Dillerini düzeltebilseler, insanları sevebilseler, içinde göründükleri şu mübarek Ramazan günlerinin uhreviyetine samimiyetle sığınabilseler(!), fena mı olur…

Her şeyden önce kendi ruhları rahatlayacak, biraz olsun huzur bulacaklardır.

İstanbul Belediyesi seçim kavgalarının sebeplerinin makam ve maddi menfaat için yapıldığını hemen hemen herkes konuşur oldu!

Siyasilere karışmayız ama bunca oyunların sonunun hayırlı olmasını dileriz!

Ülkemizde iç-dış, siyasi-sosyal-ekonomik göstergelerin iyi görünmediği bu dönemde, en azından düzgün konuşmakla, çok büyük ihtiyacı karşılamış olacakları toplum sohbetlerinde konuşulurken, siyasiler de bunu görmeye çalışsalar bir şey mi kaybederler?

Türk’ün Bağımsızlık Savaşı’nın ilk adımının 100. yılına birkaç gün kaldı.

19 Mayıs 1919 nasıl kutlanacak, hangi anlayışla kutlanacak, gelecek yüzyıllar için nasıl bir hedef benimsenerek nereden işe başlanacak, bilen varsa aşk olsun!

19 Mayıs 1919 Türk Milletinin kutlu günüdür.

Fakat, Yunanlı için 19 Mayıs 1919 “Pontus Soykırımının 100. Yılı”dır.

Hani, “Sakarya Savaşı’nı, İstiklal Savaşı’nı keşke Yunan kazansaydı” diyerek ağlayan bir fesli cahil vardı ya, aynen onun dediği gibi Yunanın ağladığı gündür. Toprağı derin olsun!

Ege Denizi’nde 18 adamız Yunanistan’a hediye edildi.

Kıbrıs’ı ciddi savunan pek görülmüyor.

Şimdi sıra Karadeniz’e mi geldi, acaba!

Son günlerdeki bazı açılışlar…

19 Mayıs öncesinde durum…

100 yıl önce samimi insanlar vardı, milletin önüne geçip yol gösterdiler, canları, malları, namusları, dini, bayrağı kurtardılar.

Efendiler!

Millet ve Devlet hayatı akıllarda ve ruhlarda devamlı teyakkuz ister.

Milli hassasiyet lafla olmaz.

Aksi takdirde;

Vatandaş iseniz köle olursunuz!

İşbirlikçi iseniz uçağınızda şöyle yazar (Kral Selman misali):

- “God Bless You".

Yani, İngilizce, “Tanrı seni korusun”.